МАРИОВСКО ЧУДО
Наташа Мирческа
Јуни 2013
Ликови:
Пејо
Веле лудиот
Трајко будалиот
Попот
Оџата
1.Ент. Пред црква. Оџата седнат на столче, се павта оти му е жешко го чека попот да излезе. Не минува долго време, попот излегува, се врти се прекрстува и оди кај оџата.Му се брза да замине од тука. Како што одат по пат ги здогледува Пејо, тргнува скришум по нив ги наслушува што разговараат. Не го забележуваат воопшто.
Попот:
Море, гужва денес. Кој жив, кој умрен се насобра народ. Туку ајде станувај да не дојде уште некој.
(тргнува да оди,но го попречекува да стане и тргне оџата)
Оџата:
Ако дојде јас ќе го пречекам. Ако сакаш можам и да те сменам. (полека станува)
Попот:
Ајде мрдни...Како ќе ме смениш, не е така како што ти изгледа. Мојава работа не е како твојата.
(го фаќа подрака и го забрзува, да заминат од пред црква)
Оџата:
Е, не е до душа...Јас кандило не мафтам по цел ден.
Попот:
(се прекрстува и крева раце нагоре)
Господе, прости му незнае што зборува...сонцето го удрило...
И со темјан да те исчадам од глава до петици, од тебе поп не бидува...
Оџата:
(воодушевен што му светнува идеја)
Попе...А да се смениме на еден ден...Ти да бидеш оџа јас поп!
Попот:
Кај може така?!
Оџата:
Зошто кај може?! Господ е еден, голем и за тебе и за мене. Тој ќе ни биде сведок. Ништо лошо не правиме. Ти утре ќе бидеш оџа, јас поп. Бидува!
Попот:
(застанува се дума, се мисли)
Ами како ќе влезеш в црква со чалма на главата. Не личи, ако те видат селаните, црквата ќе ми ја запалат.
Оџата:
Ќе си ги замениме облеките! Дури и како тебе ќе се исчешлам. А ти ќе си ја потстрижиш брадата и...чекај да видам ( го загледува) некако главата да ја потсобереш, да не ми ја рашириш чалмава ( му се смее)
Попот:
(вади од под мантија шише ракија)
Господ на помош да ни е. (пие) Бидува ( му дава на оџата да пие)
(Пејо го слуша договорот меѓу нив. Ги остава да заминат па излегува на патот, се чеша за глава се смешка подмустаќ)
2.ЕНТ. Кај Веле во шталата. Веле залегнат, спие, топ.Пејо, го гледа извесно време, а потоа се обидува да го разбуди. Го задева го чепка, му вика ама ништо. Излегува, се враќа со ортома (јаже) го врзува од сите страни и задоволен излегува и се оптегнува пред вратата и тој да си подреме...По некое време.
Веле лудиот:
Ииии! Помош! Пушти ме! Ништо не направив!
(вика)
(Пејо,се штрекнува и ѕирка скришум, гледа како Веле се бори против злите духови,врзан од сите страни)
Веле лудиот:
Имам лук во џебот! Ништо не ми можеш! Одврзиме да се бориме како мажи!
(и се обраќа на невидливата сила)
Пејо:
(со променет глас)
Велееее, готов сииии! Нема вода-манџи да правиш...да ги лажиш жениве од цела околија и поширокоооооо!
Веле лудиот:
(исплашен, збунет)
Никоја не сум излажал....Тие...тие тебе намерно те лажат...
Пејо:
(со променет глас)
Ти дојде судниот час...Признај за полесно да ти биде!
Веле лудиот:
Одврзи ме се ќе признам.
Пејо:
(со променет глас)
Ќе лежиш вака врзан дури попот не стане оџа и обратно!
Веле лудиот:
Ти не си нормален. Кај може тоа така! Оф,лелеле пушти ме ако имаш душа.
Еве ветувам дека на никоја повеќе нема да и давам крстена вода да фрла по тебе. Нема повеќе да им велам на пенџерињата, црна книга да ставаат...ќе ги гледаш раат...Те молам пуштимеееее!
Пејо :
( со променет глас)
Вистина?! А, може ли и на Весела да и кажеш дека за лек, треба Пејо од уроци да и забаи?
Веле лудиот:
Како што ќе речеш така ќе направам. Само пушти ме!
(Пејо млад, крева врева, тропа, удира,вика...Веле премира)
3.Ент. Во шталата на Веле, тој врзан, уплашен, наслушува што се случува, вегува Пејо. Изненаден од тоа што го гледа.
Пејо:
Што направи бе Веле, што стори сега? Море, како успеа вака да се врзеш? А, бе алал да ти е. Да не видев немаше да верувам.
Веле лудиот:
Пејо, брат помагај. Ме начека на спиење и оп...одвај куртулив.
Пејо:
Кој бе Веле? Кој те начека?
Веле лудиот:
Остај не прашувај. Арно што дојде. Одврзи ме, брзо дури не се испишманил.Го прелагав, му реков лук имам во џебот...тој кутриот се исплаши... брзо дај една главица од онде...(покажува кон аголот каде виси лук)
Пејо:
Којзне што си сонувал и кого си врзувал на сон. И наместо него сам си се врзал. Немој сега лук...Ќе мирисаш...можи некоја за себаб ќе ти дојде.
(му зборува и го одврзува)
Веле лудиот:
( штом Пејо го одврза трча ко луд на кај лукот и цела низа ја обесува на врат, му кине главица и на Пејо му подава)
Земи за секој случај.
Пејо, ова беше страшно и поучно искуство за мене.
Пејо :
Јаа..и што научи?
Веле лудиот:
Не спијам повеќе на креветов...ми го знае местото...
Пејо:
Веле, ај објасни ми што се случи
(Веле му објаснува, гестакулира со рацете, се тепа на мртво, се прави јак на мускули, ништо не се слуша што зборува, во фон оди)
Пејо:
Море, море, јзк...ами сега...Ај жениве ќе ги кандисаш. И црната книга ќе ја тргнеш од пенџеринана,богами и на Весела ќе и речеш за мене...ама со попот и оџата што ќе правиш...Мораш, да ги смениш..А бе кај му текнало, да му се сневиди. Те зел на душа....
Веле лудиот:
Морам да смислам нешто...Некоја јака напивка мора да направам...
Пејо:
Ја Трајко викни го да ги зашемети со некоја суројца па после бркај работа!
Веле лудиот:
( почнува научно лудило да го фаќа)
Да направам,кога ќе се напија попот оџа да стане и обратно...Ама сведоци ми требаат...
Пејо:
Е, ај јас да одам по нив...да донесам некој ти сматкај нешто....
(Пејо заминува, Веле почнува да тура претура)
4.Ент. В кафана. Селани поседнати пијат муабетат. Попот и оџата запиени, благословуваат се со ред. Пејо млад и кај нив чест им прави и им нарачува уште една тура, на сметка на куќата.
Попот:
Да дај господ до напролет сите домаќинки да набобрат ко круши за берење!
Оџата:
Амин, попе! Да дај алах кокошките секој ден по две јајца да несат!
Попот:
Да дај господ, домаќиниве во се да си помагаат, од нив никој да не се пожали!
Оџата:
Ако не може домаќинот да може комшијата! Амин!
Попот:
Момиве селски од секого муабетот да го примаат!
Оџата:
Јас на коњ, кај Валијата најубавата да ја однесам!
Попот:
Ех, ех, сега не претерувај! Коњот јас го јавам. Пејо, кажи му на овој каков ми е коњот?!
Пејо:
Кој коњ!
Попот:
Мојот!
Пејо:
Од кај да знам, не сум ти го јавал!
Попот:
Не дај боже да ми го јаваш...пу пу пу...Кажи што ти кажале!
Пејо:
Ааааа...Вака велат : Од Попот ееее, ама не е како твојот Пејо!
Попот:
Е, така, слушна ли....Иии Пејо арам да ти е. Бидува ли за коњ божји да лажеш!
Оџата:
Смири се попе, мирен...Кој не верува утре ќе види.
Ент. 5 Малку подолу од црквата. Веле, Пејо и Трајко стојат чекаат Попот и Оџата да дојдат. Веле во пагурче носи волшебна течност. Треба да ги убеди и попот и оџата да се напијаат за да стане попот оџа и обратно.
Пејо:
Веле, марифетот ти го признавам, ама се си велам треба уште нешто.
Веле:
Што бе Пејо? И од кај знаеш ти што треба!
Пејо:
Ноќеска сонив се што треба да се случи. Еве баш овде стоевме, ние тројцата, токму вака како што ги чекавме и дојдоја и попот и оџата и ти ги напи ама ништо...
Веле:
Доста, не коби главата вторба ми е оти, доста, мора да биде!
Пејо:
Е, нема да биде оти ти не треба да ги видиш кога ќе им дадеш да пијат. Ете тоа е марифетот. Жими Трајко така сонив. Кажи бре Трајко, кажи му!
Трајко:
Така е Веле арно ти вели.
Веле:
Леле, будала Трајко. Од кај знаеш море ти што сонувал тој?
Трајко:
Кога сонува нешто Пејо и јас истото го сонувам.
Пејо:
Гледаш! Туку дај дури е совреме, тебе и Трајко да ве подврзам, од никаде ни да ѕирка ни да проѕирка.
(вади шамии да им ги врзе очите)
Веле:
Јас, протестирам за ова. Ова не беше испитано од моја страна.
Пејо:
Веле, ќе те спасам.Ако успее работава секоја недела најголемата свеќа ќе ми ја палиш за здравје.
(им ги врзува очите и на двјацата,)
Ент. 6 Патот за на кај црквата. Од кај дрвјата излегуваат Попот и Оџата. Алиштата им се сменети. Попот е оџа, Оџата поп. Се гледаат, се подотеруваат, одат на кај црквата.
Попот:
Внимавај што правиш. Денес ти си јас не заборавај. Кога ќе влезеш в црква три пати прекрсти се. Потоа оди право...
Оџата:
Добро бе Попе, знам...Цела ноќ вежбавме. Никој, ама никој нема да забележи, ја види ме ист сум како тебе. Ти гледај кога ќе седиш пред црква да не се заборавиш па да влезеш..Срам не виден ќе кренеш....Ииии ене ме чекаат...
(ги загледуваат од подалеку Пејо, Веле и Трајко )
Пејо:
(им се клања)
За многу години денов! Се вака арен да е.
Попот (лажниот):
Амин Пејо! Со мака од утринава овде ве донела.
Пејо:
Не сме за мака за радост сме! Еве побратимиве, двјацата во иста ноќ ист сон сониле. И затоа очите си ги врзале убајната да не си ја растурат. Чунки така на сонот им се покажало. Дедо попе и ти оџа за да биде работава господова ќе мора да поможите.
Оџата (лажниот):
Чим е така да помагаме! Да ги отпееме треба?
Пејо:
И тоа ќе биде, само сега прво по една голтка од пагурчето на Веле да тргнете. Прво тоа за да ги тргнат шамиите да видат дали тоа што го сонувале ќе го видат!
Попот (лажниот):
Да речам пред тоа една молитва.
Оџата (лажниот):
Не, попе сега прво пиј после ако треба молитва.
(Веле го подава пагурчето, пие попот, пие оџата, ги тргаат со Трајко шамиите. Гледаат и не можат да поверуваат на очите, вистина се стори, Попот стана Оџа и обратно. Се радуваат, ги гушкаат, рака им бакнуваат. Пејо стој настрана, се смее и гледа сеир. По некое време)
Пејо:
Чуда се случуваат, чуда по ова наше Мариово! Веле, ајде, кај Весела треба да одиш!
- Крај -
No comments:
Post a Comment