Без тефтер, чесна жена не можеш в куќи да имаш
Наташа Мирческа
Септември 2013
Ликови:
Пејо
Коле
Стојан
Трајко
Стојанка жената му на Стојан
1Ент. Во меаната. Седат селаните си прикажуваат,
пијат ракиичка. На една маса седат Коле
и Стојан и муабетат за своите жени.
Влегува Пејо, ги заслушува и им оди на маса, седнува кај нив.
Коле:
Ксмет сум имал Стојане, Колејца да ми се погоди,
па вака раат да си седам и по дома да си уживам.
Стојан:
Е, де знам! Раат си и дење и ноќе.
Коле:
Сум раат и дење и ноќе фала му на Господа...Ама да
не ме разбереш погрешно, кога ќе ми
треба тука е!
Стојан:
Навистина? Јас па од време на време те жалам.
Коле:
Ме жалиш?! Зошто бе Стојане, што мака имам па ти
да ме жалиш.
Стојан:
Ами, те гледам магарето сам го растовараш. На
сабјле ко некој пес водвор ја сркаш маштеницата,лебот сув им го рониш на
кокошките, понекогаш те гледам и дворот го метеш...а за навечер си знаеш и
самиот ко некој ут дремиш на чардак и се нешто од високо загледуваш по селово.
Коле:
Е, што има тука лошо па ти да ме жалиш!
Стојан:
Ме чека Стојанка да си одам по совреме дома, немам
време, та ќе ти кажев.
Коле:
Да, бе, тебе Стојанка, нон стоп те чека и дење и
ноќе. Затоа вака се правиш на трчни – мочни. Ни како чоек си излегол, ни си
поседил тро фазла во меанава...се само трчаш дома. Ти си за жалење не јас.
Стојан:
Немој сега да се вреѓаме. Јас мојана ја држам на
ортомче, а ти??? Ти не можеш дома да ја прибереш...Ееее клај си го тро прстот
на умот. Не да си за жалење за плачење си, ама нема кој да ти каже.
(се заострува ситуацијата на кавга оди, двајцата
стојат еден спроти друг, стој и Пејо, ама не зборува ништо)
Коле:
Слушај,Стојане, мојана да не ја мешаш. По
домаќинка од неа нема во селово. Видиме, чист, испеглан, погоден, куќата си ја
гледа...Ако сакаш да знаеш и многу убаво се милува...Си ја видел ко видра е.
Стојан:
Така е така. Дома не можеш да си ја прибереш, те
по комшии, те по гости, те предпорта...
Коле:
Што сакаш да речеш! Засарми се! Ти мене ќе ми
кажуваш, Колејца моја што прави каде оди....Јас знам се, се ми кажува...
Стојан:
Вистина?! Ти кажува и ти раат си! Ееее,Коле, црни
Коле. Работава од кол на кол, кај Коле вскут... Пу, бре, пу...кај седнав со
тебе кај запустив.
(Коле ифритосува, му се пушта, се обидува да го
фати за гуша, Пејо ги двои)
Пејо:
А бе аман, побрати
ми што направивте, ќе се испотепате за џабе! Стојане ја претера со муабетот.
Сите си ја знаеме Колејца, тамн си е, ем домаќинка ем дружељубива, немој
муабети да вадиш. Ај седете двајцата, да ја расчистиме работава.
Стојан:
Ете, седи си со Коле јас ќе си одам.
Коле:
А не! Седи сега јас да ти кажам збор-два за
Стојанка па оди си.
Стојан:
За Стојанка да ми кажеш? Што да ми кажеш, нема
што. Од дома не излегла, прагот не смее да го помине, на гости сама не оди. Од
кога ја зедов ни кај мајка си ни кај татака си била....Знам јас куќата да си ја
гледам, не ко тебе, волу еден. Жената од порта не смее да излезе. Муабет само
преку ѕид со оне селски качаунки цел ден на камења што седат. Ако не сум дома,
пиле преку двор не смее да прелета, разбравте!
Коле:
Морееее маж, четворен! Така ами како, жената само
на ортомче иначе готов си! Море ти не си салам. Јас незнам како те
трпи,твојана! Ко во апсана ја чуваш. Затоа си ваков избудален. Сигурно навечер
во креденецот ја затвораш и тоа простум оти ако заспие може ќе сони нешто и ќе
те посрамоти. Ејди ги Столе, ејди ги воле!
Пејо:
Значи, да расчистиме: Колејца е недомаќинка оти
излегува од дома, а Стојаница е домаќина оти од дома не излегува!
Стојан:
Така бе Пејо, алав да ти е ти поќе мозок од цело
село имаш.
Коле:
Пејо, пушти го да си оди оти ќе го расчеречам!
2Ент. Кај Стојан во дворот. Тој нешто си работи,
Пејо „случајно“ поминува па преку ѕид го задева малку муабет да скрши.
Пејо:
Аирлија работа!
Стојан:
Амин, Пејо! Ела, влези, тамн да одморам.
(Пејо влегува)
Е, ај да влезам и јас малку да одморам. Се
изнаодив денес. Го барав магарето од Петко, цела околија ја прошетав.
Стојан:
И го најде!
Пејо:
Е, што да го барам кога само ќе си дојде!
Туку, ако имаш време, сакам нешто да те прашам.
Стојан:
Прашај, Пејо, ако знам ќе ти кажам.
Пејо:
Од кај знаеш ти толку многу за женски работи?
Стојан:
(се обзрнува налево на десно, тивко)
Имам тефтер!
Пејо:
Тефтер?! Каков тефтер?
Стојан:
Напишан. Се пишува во него.
Пејо:
Аман, цел го прочита и се научи?
Стојан:
Ќе ти кажам ама никому ни збор. Неќам подомаќинка
жена, од мојава, во селово да има. Јасно!
(Пејо клима со главата, Стојан од пазуви вади мало
тефтерче)
Стојан:
Од ова не се оделувам. Дење ноќе со мене е и се што ќе го прашам ми кажува.
Пејо:
Тефтеров, твој зборува?
Стојан:
Не, бре будала, сега ќе ти кажам. Кога ќе ми рече
Стојанка: „Стојане да одам вода да наполнам“ јас оп веднаш тефтреот и читам....
сакаш да ти прочитам што шишува...
Пејо:
Сакам, како не сакам ами и мене нешто ќе ме
научиш... не се нешто И што пишува во тефтерот ако оди Стојанка вода да
наполни?
Стојан:
(чита)
Ако женати ти рече дека ќе оди вода да наполни,
значи оди да се види со некој на чешма, ќе те посрамоти. Да не ја пушташ.
Пејо:
Ауууу! Така е. Во право е. А што пишува ако
Стојанка ти рече да подизлезе пред порта на камен да поседи со жените?
Стојан:
(врти бара во тефтерот, чита)
Договорена е со некој. Тој ќе помине да се видат.
Ќе си дадат ишарет, ќе те посрамоти.
Пејо:
Леле, а бе алал да му е на тефтерот! Ај уште едно
прашање и готово? Може?
Стојан:
Што сакаш прашај, Пејо, во тефтерот мој се пишува.
Пејо:
Ами ако посака Колејца дома да си појде кај татка
си, мајка си да ги види?
Стојан:
(врти во тефтерот, чита)
Ако женати ти рече дека сака да оди да си ги види
татко и мајка, те лажи, тогаш ќе оди некаде да се курва.
Пејо:
Стојане бе,
од кај ти е тефтеров?!
Стојан:
Пред да се женам, бев кај една нечесна жена. Се ја
прашав за сите женски итроштини и запишав се како што ми рече. Лош веков дојде,
Пејо. Без тефтер, чесна жена не можеш в куќи да имаш.
Пејо:
Така е така, арно велиш. Ами кога ќе одите некаде
двајцата, нешто лошо неможе да ти се случи...да те посрамоти?
Стојан:
Што зборуваш ти? Кај може така! Сама никаде не ја
пуштам, а кога сме заедно кај може да ме посрамоти.
Пејо:
Арно велиш, така е. Ај со здравје сега, фала на
уката, утре со Колејца на средсело, на игранка ќе дојдете?
Стојан:
Ќе дојдеме и како секогаш, напред на орото ќе
играме. Ај со здравје, сега!
3Ент: По селска уличка. Одат Стојан и Стојанка
на игранка средсело, дотерани. Се гледа како Трајко дреми пред една порта, а
Пејо со леген во рацете наѕира од еден прозорец. Тамн наближуваат т.е Стојанка
е под прозорецот, Пејо ја натура со вода...
Стојан:
Леле, Стојанке што ти се стори!
(нагоре кон прозорецот)
А, бе што луѓе ќе бевте, вода низ џам што турате!
Море, непрокопсани едни, жената жива вода ми ја сторивте.
(Трајко притрчува на помош)
Трајко:
Оф, оф, оф жива вода се стори Стојанка! Ами сега!
Стојане, ја пуштија да влезе зад порта крпа обесено имам нека се збриши нека се
подисуши, водена средсело да не оди!
(ја отвара портата да влези Стојанка. Стојан
изненаден од ситуација се двоуми, по кратко и вели:
Стојан:
Оди, зад порта и подспастри се ќе те почекам.
(Стојанка влегува)
Трајко:
Ела, Стојане седни, да не те здоболат нозете. Ќе
помине тро време, Стојанка треба да се подисуши.
Стојан:
Да, седнам кога велиш, ама за брзо ќе биде.
Трајко:
Ако де, ја седни мене да ми прочиташ нешто од
тефтерот. Што пишува ако на женати вода и натурат прку пенџере?
Стојан:
Аааа, побратим ти Пејо ти кажал. Не пишува ништо
за тоа.
Трајко:
Добро де, тогаш прочитај ми, што пишува што ќе
биде ако жената сама зад порти ја пуштиш?
Стојан:
Ти мајтап си играш со мене!
Трајко:
Не, бе Стојане. Та нели сама жена не пушташ
никаде.
(Стојан како препален скока, оди да влези во
портата, портата затворена. Вика по Стојанка. Излегува Стојанка, ем водена ем
насмеана)
Пејо:
(се појавува на прозорецот)
Стојане, допиши во тефтерот : Сам ја пуштив жената
ми зад порти...
( Стојан, посрамотен го вади тефтерот го кини)
-
Карај
-
No comments:
Post a Comment