Летачки бег ( Оџата што летна ко ароплан) ТВ сценарио „Авантурите на Итар Пејо“

     
               Оџата што летна ко ароплан
                                                        

                                                    НАТАША МИРЧЕСКА



                                                              Август 2013



1.Ент. Пеjo, си оди така си свирка со рацете в џеб, низ дворовите селски. Одеднаш слуша нејасен тресок и офкање..Се стрчува на кај што слушна врева, накај шталата на Веле. Гледа Веле возбуден целиот мери нешто попореку и во висина.Од нигде никаде се појавува Трајко, поточно се исправа од земја, обвиткан во најлони и како крилја на него направени. Од едната страна најлонот му е распартален, а на челото и од устата крв му тече. Пејо оди на кај нив.
Пејо:
Море, што правите?! Оф, бе Трајко си се расцветал!
Веле лудиот:
( не го ни погледнува, занесен во својата работа)
Трајко, некаде згреши! Мене се ми е точно како што пресметав. Ако не згрешеше ќе стигнеше без никаков проблем до чардакот на домаќинот.
Пејо:
Е, зошто таму, што бара таму.
Трајко глупиот:
(се обидува да му одговори ама не се разбира ништо, и устата му е повредена. Тој зборува ама како да мумла)
Мммлмламммм.......
Пејо:
Доста, леба ти.Незнам француски. ( му вели на Трајко)
Веле, Силјан сношти на сон да не ти дојде. Како е арен? Да не ме поздрави, многу живеачка си имав со него!
Веле лудиот:
(кај Трајко е, испитува  во каква состојба е најлонот, кај што е скинат со кукачки го зафаќа)
Пејо, не е зафрканција работава. Ова е научно! На Силјан му е лесно, тој е штрк, ама кога јас ќе летнам....ќе го поздравам, сигурно...
Пејо:
Ами тогаш што му правиш на Трајко?
Веле лудиот:
Ја мерам температурата на воздухот, височината и километрите што ќе ги помине.
Пејо:
Аааа, и?
Веле лудиот:
Го голтна топломерот, во устата му беше. Кога акна на земја..отиде.
Пејо :
Ами сега?
Веле лудиот:
Трајко (му вика) качувај се пак и кога ќе речам еден, се местиш. На два се засилуваш и на три леташ најмалку 2 километри. Разбра! Немој пред време да слетуваш, јас те следам...Што чекаш оди.
( Трајко се тетерави и офка, оди зад шталата да се качи на неа, Веле зазема позиција да одбројува, а Пејо притрчува до ѕидот и со големи чекори почнува да брои на глас)
Пејо :
Еден...два..  три..
( се слуша тресок и офкање, Трајко паднал, скокнал од скала на три)
Веле лудиот:
( на Пејо, трчајќи кон него)
Пејо, јас требаше да бројам! Што направи.
Пејо:
А, бе броев два километри да го пречекам Трајко кога ќе слетува. Зошто ми викаш!
(Веле, пука од мака, Трајко одвај иди, доотепан и скалата му се обесила на врат ја влечка )


2Ент: Кај Настрадин Оџа. Оџата  фаќа муви, го нервираат што му се насобрале на чардакот. Мава скока по нив не забележува дека извесно време Пејо го гледа поткачен на скалите од чардакот.
Пејо:
Да ти се многу години Оџа!  Гледам многу работа имаш па ќе дојдам друг пат.
Оџата:
Ооо Пејо, бујрум, како друг пат! Ела ваму, еве атер за тебе пауза ќе направам. Седи и кажувај.
Пејо:
Што да кажам Оџа, ти се знаеш. Нема што не знаеш, а бе камче да се помести ти прв разбираш.
Оџата:
Јаааа! Така е така е, имаш право Пејо. Се си знам. Еве сношти Митрејца отиде квас да земи од кај Кољо Суртукот и два саати дома не се врати.
Пејо:
Аман бе! И?
Оџата:
И, што и...Ја поткваси Кољо, убаво. И вели квасот во визба го чувам за влажен стално да ми биде...
Пејо:
Море суртук човек...Не да си го клај во кокошарникот при рака тој во визба.
Оџата:
Е зошто во кокошарникот?
Пејо:
Па кога ќе си оди и две јајца да и дај на Митрета поручок да му направи.
Оџата:
Ха, ха, ха да пукниш ме изнасмеа. Кажувај сега што се прај во селово, ама немој да ти текне пак да ме измамиш. Овој пат ќе се налутам и ќе те испратам кај Валијата, па во апсана. Кажувај.
Пејо:
Ништо Оџа, никој ништо не прави. Оскудација, од пуста мрза селаниве немаат време за работа да се фатат. Ама...
Оџата:
Ама...
Пејо:
(со поусул да не слушне некој)
Оџа, Веле измислил крилја. Ќе лета до Стамбол,а можи и тро потаму, зошто незнам.
Оџата:
Ииии...ме лажеш Пејо.
Пејо:
Не Оџа ако те лажам , Трајко невеста да ти стане.
Оџата:
Што зборуваш море улав. Скраја да е. Велиш ќе лета?! И колку е со летање до Стамбол?
Пејо:
Два километра....Колку одавде до кај Мица вдојцана, тамн – со летање, пешки ако одиш тро подалеку е.
Оџата:
Ѓаур не прокопсан, да не ме лажеш?
Пејо:
Оџа, кажи кога не сум те излажал!
Оџата:
(се ококорува, на ум му паѓа идеја)
Пејо, го знаеш ти меракот мој. А бе за Пацено горам и одозгора и одоздола. Еве срцево ќе ми препукне. Ама оној татко е ем вратата и ја заклучува, ем пред неа со пушка седи. Од кога разбра дека и таа мерак на мене има кутра Паце само преку пенџере небо гледа. Станувај да одиме пред Веле да одлета. Ооо, кога ќе си ги метнам орелските крилја и како aроплан, гооолем ароплан право кај Паце  вскут ќе слетам. Ајде, Пејо ајде...
(се стрчуваат заминуваат, Пејо застанува и вика)
Пејо:
Чекај, Оџа, стој. А кој ќе и каже на Паце да го отвори пенџерето?
Оџата:
За тоа треба човек од доверба. Ти Пејо, ти ќе и кажеш. Прави што ќе правиш да и сториш абер пенџерето да го  отвори, оди трчај, јас одам кај Веле. 
3 Ент. Кај Паце пред куќа. Пејо божем затрчан, зазбивтан. Од далеку вика.
Пејо:
Домаќине еееј, Спасе!  Ееееј!
Спасе:
Што развикуваш море! Што е?
Пејо:
Домаќине, дај ми ја пушката Паце да ти ја спасам!
Спасе:
Аха, еве на ( му покажува лакт) држ земи ја. Ти токму си! Жена давам пушка не давам. Јасно.
Пејо:
Аман Спасе! Јас трчам довде честа да ти ја спасам ти пушката не ја даваш.
Спасе:
Ти мене честа ќе ми ја спасуваш! Ајде пулиси ја работата, јас Паце ќе си ја чувам. Не ја давам, така кажи му на Оџата, тој те пратил ваму сигурно.
Пејо:
Спасе ти си знајш, јас само да ти кажам дека овој пат куртул нема. Настрадин Оџа од мерак по Паце твоја  ароплан се сторил и ене го лета право на кај куќава твоја.
Спасе:
Што зборуваш бе Пејо?! Ами на Паце и се лоши во аероплан!
( се слуша нејасна врева(брчи Оџата со уста како овион), се гледа како со најлони како крила трча по удолница, зема залет да летне Спасе пука Пејо фрла со камења по аропланот)

4.ЕНТ. Во ендек, Оџата паднат, не може ни да мрдне ни да претне, офка, вика

Оџата:
Оф леле, помагајте! Ооо селани овде сум!
Пејо:
Оџа што се стори!
Оџата:
Леле кога ќе ти рипнам, леле сите коски ќе ти ги искршам, ах што ми направи, Пејо! Оф леле!
Пејо:
Да ти се многу години Оџа, ама што направив сега јас! Ич не сум крив, немој бадијала на душа да ме земаш! Јас направив како што ми рече: Отидов кај Паце го отворив пенџерето, та ко удри една промаја и ти Оџа....ооо оп..вендек.
Оџата:
Вистина?! Од промајата, велиш?!
Пејо:
(му помага да стане)
Од промајата Оџа од промајата! Ова за ум да не фрлаш мерак по мариовски чупи.



                                                           -крај-

Bez tefter, cesna zena ne mozes v kuki da imas TV scenario "Avanturite na Itar Pejo"

Без тефтер, чесна жена не можеш в куќи да имаш

Наташа Мирческа

Септември 2013

Ликови:

Пејо

Коле

Стојан

Трајко

Стојанка жената му на Стојан

1Ент. Во меаната. Седат селаните си прикажуваат, пијат ракиичка. На една маса седат  Коле и Стојан и  муабетат за своите жени. Влегува Пејо, ги заслушува и им оди на маса, седнува кај нив.

Коле:

Ксмет сум имал Стојане, Колејца да ми се погоди, па вака раат да си седам и по дома да си уживам.

Стојан:

Е, де знам! Раат си и дење и ноќе.

Коле:

Сум раат и дење и ноќе фала му на Господа...Ама да не ме разбереш погрешно,  кога ќе ми треба тука е!

Стојан:

Навистина? Јас па од време на време те жалам.

Коле:

Ме жалиш?! Зошто бе Стојане, што мака имам па ти да ме жалиш.

Стојан:

Ами, те гледам магарето сам го растовараш. На сабјле ко некој пес водвор ја сркаш маштеницата,лебот сув им го рониш на кокошките, понекогаш те гледам и дворот го метеш...а за навечер си знаеш и самиот ко некој ут дремиш на чардак и се нешто од високо загледуваш по селово.

Коле:

Е, што има тука лошо па ти да ме жалиш!

Стојан:

Ме чека Стојанка да си одам по совреме дома, немам време, та ќе ти кажев.

Коле:

Да, бе, тебе Стојанка, нон стоп те чека и дење и ноќе. Затоа вака се правиш на трчни – мочни. Ни како чоек си излегол, ни си поседил тро фазла во меанава...се само трчаш дома. Ти си за жалење не јас.

Стојан:

Немој сега да се вреѓаме. Јас мојана ја држам на ортомче, а ти??? Ти не можеш дома да ја прибереш...Ееее клај си го тро прстот на умот. Не да си за жалење за плачење си, ама нема кој да ти каже.

(се заострува ситуацијата на кавга оди, двајцата стојат еден спроти друг, стој и Пејо, ама не зборува ништо)

Коле:

Слушај,Стојане, мојана да не ја мешаш. По домаќинка од неа нема во селово. Видиме, чист, испеглан, погоден, куќата си ја гледа...Ако сакаш да знаеш и многу убаво се милува...Си ја видел ко видра е.

Стојан:

Така е така. Дома не можеш да си ја прибереш, те по комшии, те по гости, те предпорта...

Коле:

Што сакаш да речеш! Засарми се! Ти мене ќе ми кажуваш, Колејца моја што прави каде оди....Јас знам се, се ми кажува...

Стојан:

Вистина?! Ти кажува и ти раат си! Ееее,Коле, црни Коле. Работава од кол на кол, кај Коле вскут... Пу, бре, пу...кај седнав со тебе кај запустив.

(Коле ифритосува, му се пушта, се обидува да го фати за гуша, Пејо ги двои)

Пејо:

А бе аман, побрати  ми што направивте, ќе се испотепате за џабе! Стојане ја претера со муабетот. Сите си ја знаеме Колејца, тамн си е, ем домаќинка ем дружељубива, немој муабети да вадиш. Ај седете двајцата, да ја расчистиме работава.

Стојан:

Ете, седи си со Коле јас ќе си одам.

Коле:

А не! Седи сега јас да ти кажам збор-два за Стојанка па оди си.

Стојан:

За Стојанка да ми кажеш? Што да ми кажеш, нема што. Од дома не излегла, прагот не смее да го помине, на гости сама не оди. Од кога ја зедов ни кај мајка си ни кај татака си била....Знам јас куќата да си ја гледам, не ко тебе, волу еден. Жената од порта не смее да излезе. Муабет само преку ѕид со оне селски качаунки цел ден на камења што седат. Ако не сум дома, пиле преку двор не смее да прелета, разбравте!

Коле:

Морееее маж, четворен! Така ами како, жената само на ортомче иначе готов си! Море ти не си салам. Јас незнам како те трпи,твојана! Ко во апсана ја чуваш. Затоа си ваков избудален. Сигурно навечер во креденецот ја затвораш и тоа простум оти ако заспие може ќе сони нешто и ќе те посрамоти. Ејди ги Столе, ејди ги воле!

Пејо:

Значи, да расчистиме: Колејца е недомаќинка оти излегува од дома, а Стојаница е домаќина оти од дома не излегува!

Стојан:

Така бе Пејо, алав да ти е ти поќе мозок од цело село  имаш.

Коле:

Пејо, пушти го да си оди оти ќе го расчеречам!

  2Ент. Кај Стојан во дворот. Тој нешто си работи, Пејо „случајно“ поминува па преку ѕид го задева малку муабет да скрши.

Пејо:

Аирлија работа!

Стојан:

Амин, Пејо! Ела, влези, тамн да одморам.

(Пејо влегува)

Е, ај да влезам и јас малку да одморам. Се изнаодив денес. Го барав магарето од Петко, цела околија ја прошетав.

Стојан:

И го најде!

Пејо:

Е, што да го барам кога само ќе си дојде!

Туку, ако имаш време, сакам нешто да те прашам.

Стојан:

Прашај, Пејо, ако знам ќе ти кажам.

Пејо:

Од кај знаеш ти толку многу за женски работи?

Стојан:

(се обзрнува налево на десно, тивко)

Имам тефтер!

Пејо:

Тефтер?! Каков тефтер?

Стојан:

Напишан. Се пишува во него.

Пејо:

Аман, цел го прочита и се научи?

Стојан:

Ќе ти кажам ама никому ни збор. Неќам подомаќинка жена, од мојава, во селово да има. Јасно!

(Пејо клима со главата, Стојан од пазуви вади мало тефтерче)

Стојан:

Од ова не се оделувам. Дење  ноќе со мене е  и се што ќе го прашам ми кажува.

Пејо:

Тефтеров, твој зборува?

Стојан:

Не, бре будала, сега ќе ти кажам. Кога ќе ми рече Стојанка: „Стојане да одам вода да наполнам“ јас оп веднаш тефтреот и читам.... сакаш да ти прочитам што шишува...

Пејо:

Сакам, како не сакам ами и мене нешто ќе ме научиш... не се нешто И што пишува во тефтерот ако оди Стојанка вода да наполни?

Стојан:

(чита)

Ако женати ти рече дека ќе оди вода да наполни, значи оди да се види со некој на чешма, ќе те посрамоти. Да не ја пушташ.

Пејо:

Ауууу! Така е. Во право е. А што пишува ако Стојанка ти рече да подизлезе пред порта на камен да поседи со жените?

Стојан:

(врти бара во тефтерот, чита)

Договорена е со некој. Тој ќе помине да се видат. Ќе си дадат ишарет, ќе те посрамоти.

Пејо:

Леле, а бе алал да му е на тефтерот! Ај уште едно прашање и готово? Може?

Стојан:

Што сакаш прашај, Пејо, во тефтерот мој се пишува.

Пејо:

Ами ако посака Колејца дома да си појде кај татка си, мајка си да ги види?

Стојан:

(врти во тефтерот, чита)

Ако женати ти рече дека сака да оди да си ги види татко и мајка, те лажи, тогаш ќе оди некаде да се курва.

Пејо:

Стојане  бе, од кај ти е тефтеров?!

Стојан:

Пред да се женам, бев кај една нечесна жена. Се ја прашав за сите женски итроштини и запишав се како што ми рече. Лош веков дојде, Пејо. Без тефтер, чесна жена не можеш в куќи да имаш.

Пејо:

Така е така, арно велиш. Ами кога ќе одите некаде двајцата, нешто лошо неможе да ти се случи...да те посрамоти?

Стојан:

Што зборуваш ти? Кај може така! Сама никаде не ја пуштам, а кога сме заедно кај може да ме посрамоти.

Пејо:

Арно велиш, така е. Ај со здравје сега, фала на уката, утре со Колејца на средсело, на игранка ќе дојдете?

Стојан:

Ќе дојдеме и како секогаш, напред на орото ќе играме. Ај со здравје, сега!

3Ент: По селска уличка. Одат Стојан и Стојанка на игранка средсело, дотерани. Се гледа како Трајко дреми пред една порта, а Пејо со леген во рацете наѕира од еден прозорец. Тамн наближуваат т.е Стојанка е под прозорецот, Пејо ја натура со вода...

Стојан:

Леле, Стојанке што ти се стори!

(нагоре кон прозорецот)

А, бе што луѓе ќе бевте, вода низ џам што турате! Море, непрокопсани едни, жената жива вода ми ја сторивте.

(Трајко притрчува на помош)

Трајко:

Оф, оф, оф жива вода се стори Стојанка! Ами сега! Стојане, ја пуштија да влезе зад порта крпа обесено имам нека се збриши нека се подисуши, водена средсело да не оди!

(ја отвара портата да влези Стојанка. Стојан изненаден од ситуација се двоуми, по кратко и вели:

Стојан:

Оди, зад порта и подспастри се ќе те почекам.

(Стојанка влегува)

Трајко:

Ела, Стојане седни, да не те здоболат нозете. Ќе помине тро време, Стојанка треба да се подисуши.

Стојан:

Да, седнам кога велиш, ама за брзо ќе биде.

Трајко:

Ако де, ја седни мене да ми прочиташ нешто од тефтерот. Што пишува ако на женати вода и натурат прку пенџере?

Стојан:

Аааа, побратим ти Пејо ти кажал. Не пишува ништо за тоа.

Трајко:

Добро де, тогаш прочитај ми, што пишува што ќе биде ако жената сама зад порти ја пуштиш?

Стојан:

Ти мајтап си играш со мене!

Трајко:

Не, бе Стојане. Та нели сама жена не пушташ никаде.

(Стојан како препален скока, оди да влези во портата, портата затворена. Вика по Стојанка. Излегува Стојанка, ем водена ем насмеана)

Пејо:

(се појавува на прозорецот)

Стојане, допиши во тефтерот : Сам ја пуштив жената ми зад порти...

( Стојан, посрамотен го вади тефтерот го кини)

-       Карај -

Mariovsko cudo Tv scenario "Avanturite na Itar Pejo"

                                                               МАРИОВСКО  ЧУДО



                                                                    Наташа Мирческа
                                                                   
                                                                              Јуни 2013




Ликови:
 Пејо
Веле лудиот
Трајко будалиот
Попот
Оџата


1.Ент. Пред црква. Оџата седнат на столче, се павта оти му е жешко го чека попот да излезе. Не минува долго време, попот излегува, се врти се прекрстува и оди кај оџата.Му се брза да замине од тука. Како што одат по пат ги здогледува Пејо, тргнува скришум по нив ги наслушува што разговараат. Не го забележуваат воопшто.
Попот:
Море, гужва денес. Кој жив, кој умрен се насобра народ. Туку ајде станувај да не дојде уште некој.
(тргнува да  оди,но го попречекува да стане и тргне оџата)
Оџата:
Ако дојде јас ќе го пречекам. Ако сакаш можам и да те сменам. (полека станува)
Попот:
Ајде мрдни...Како ќе ме смениш, не  е така како што ти изгледа. Мојава работа не е како твојата.
(го фаќа подрака и го забрзува, да заминат од пред црква)
Оџата:
Е, не е до душа...Јас кандило не мафтам по цел ден.
Попот:
(се прекрстува и крева раце нагоре)
Господе, прости му незнае што зборува...сонцето го удрило...
И со темјан да те исчадам од глава до петици, од тебе поп не бидува...
Оџата:
(воодушевен што му светнува идеја)
Попе...А да се смениме на еден ден...Ти да бидеш оџа јас поп!
Попот:
Кај може така?!
Оџата:
Зошто кај може?! Господ е еден, голем и за тебе и за мене. Тој ќе ни биде сведок. Ништо лошо не правиме. Ти утре ќе бидеш оџа, јас поп. Бидува!
Попот:
(застанува се дума, се мисли)
Ами како ќе влезеш в црква со чалма на главата. Не личи, ако те видат селаните, црквата ќе ми ја запалат.
Оџата:
Ќе си ги замениме облеките! Дури и како тебе ќе се исчешлам. А ти ќе си ја потстрижиш брадата и...чекај да видам ( го загледува) некако главата да ја потсобереш, да не ми ја рашириш чалмава ( му се смее)
Попот:
(вади од под мантија шише ракија)
Господ на помош да ни е. (пие) Бидува ( му дава на оџата да пие)

(Пејо  го слуша договорот меѓу нив. Ги остава да заминат па излегува на патот, се чеша за глава се смешка подмустаќ)


2.ЕНТ. Кај Веле во шталата. Веле залегнат, спие, топ.Пејо, го гледа извесно време, а потоа се обидува да го разбуди. Го задева го чепка, му вика ама ништо. Излегува, се враќа со ортома (јаже) го врзува од сите страни и задоволен излегува и се оптегнува пред вратата и тој да си подреме...По некое време.
Веле лудиот:
Ииии! Помош! Пушти ме! Ништо не направив!
(вика)
(Пејо,се штрекнува и ѕирка скришум, гледа како Веле се бори против злите духови,врзан од сите страни)
Веле лудиот:
Имам лук во џебот! Ништо не ми можеш! Одврзиме да се бориме како мажи!
(и се обраќа на невидливата сила)
Пејо:
(со променет глас)
Велееее, готов сииии! Нема вода-манџи  да правиш...да ги лажиш жениве од цела околија и поширокоооооо!
Веле лудиот:
(исплашен, збунет)
Никоја не сум излажал....Тие...тие тебе намерно те лажат...
Пејо:
(со променет глас)
Ти дојде судниот час...Признај за полесно да ти биде!
Веле лудиот:
Одврзи ме се ќе признам.
Пејо:
(со променет глас)
Ќе лежиш вака врзан дури попот не стане оџа и обратно!
Веле лудиот:
Ти не си нормален. Кај може тоа така! Оф,лелеле пушти ме ако имаш душа.
Еве ветувам дека на никоја повеќе нема да и давам крстена вода да фрла по тебе. Нема повеќе да им велам на пенџерињата, црна книга да ставаат...ќе ги гледаш раат...Те молам пуштимеееее!
Пејо :
( со променет глас)
Вистина?! А, може ли и на Весела да и кажеш дека за лек, треба Пејо од уроци да и забаи?
Веле лудиот:
Како што ќе речеш така ќе направам. Само пушти ме!
(Пејо млад, крева врева, тропа, удира,вика...Веле премира)


3.Ент. Во шталата на Веле, тој врзан, уплашен, наслушува што се случува, вегува Пејо. Изненаден од тоа што го гледа.

Пејо:
Што направи бе Веле, што стори сега? Море, како успеа вака да се врзеш? А, бе алал да ти е. Да не видев немаше да верувам.
Веле лудиот:
Пејо, брат помагај. Ме начека на спиење и оп...одвај куртулив.
Пејо:
Кој бе Веле? Кој те начека?
Веле лудиот:
Остај не прашувај. Арно што дојде. Одврзи ме, брзо дури не се испишманил.Го прелагав, му реков лук имам во џебот...тој кутриот се исплаши... брзо дај една главица од онде...(покажува кон аголот каде виси лук)
Пејо:
Којзне што си сонувал и кого си врзувал на сон. И наместо него сам си се врзал. Немој сега лук...Ќе мирисаш...можи некоја за себаб ќе ти дојде.
(му зборува и го одврзува)
Веле лудиот:
( штом Пејо го одврза трча ко луд на кај лукот и цела низа ја обесува на врат, му кине главица и на Пејо му подава)
Земи за секој случај.
Пејо, ова беше страшно и поучно искуство за мене.
Пејо :
Јаа..и што научи?
Веле лудиот:
Не спијам повеќе на креветов...ми го знае местото...
Пејо:
Веле, ај објасни ми што се случи
(Веле му објаснува, гестакулира со рацете, се тепа на мртво, се прави јак на мускули, ништо не се слуша што зборува, во фон оди)

Пејо:
Море, море, јзк...ами сега...Ај жениве ќе ги кандисаш. И црната книга ќе ја тргнеш од пенџеринана,богами и на Весела ќе и речеш за мене...ама со попот и оџата што ќе правиш...Мораш, да ги смениш..А бе кај му текнало, да му се сневиди. Те зел на душа....

Веле лудиот:
Морам да смислам нешто...Некоја јака напивка мора да направам...

Пејо:
Ја Трајко викни го да ги зашемети со некоја суројца па после бркај работа!

Веле лудиот:
( почнува научно лудило да го фаќа)
Да направам,кога ќе се напија попот оџа да стане и обратно...Ама сведоци ми требаат...
Пејо:
Е, ај јас да одам по нив...да донесам некој ти сматкај нешто....
(Пејо заминува, Веле почнува да тура претура)

4.Ент. В кафана. Селани поседнати пијат муабетат. Попот и оџата запиени, благословуваат се со ред. Пејо млад и кај нив чест им прави и им нарачува уште една тура, на сметка на куќата.
Попот:
Да дај господ до напролет сите домаќинки да набобрат ко круши за берење!
Оџата:
Амин, попе! Да дај алах кокошките секој ден по две јајца да несат!
Попот:
Да дај господ, домаќиниве во се да си помагаат, од нив никој да не се пожали!
Оџата:
Ако не може домаќинот да може комшијата! Амин!
Попот:
Момиве селски од секого муабетот да го примаат!
Оџата:
Јас на коњ, кај Валијата најубавата да ја однесам!
Попот:
Ех, ех, сега не претерувај! Коњот јас го јавам. Пејо, кажи му на овој каков ми е коњот?!
Пејо:
Кој коњ!
Попот:
Мојот!
Пејо:
Од кај да знам, не сум ти го јавал!
Попот:
Не дај боже да ми го јаваш...пу пу пу...Кажи што ти кажале!
Пејо:
Ааааа...Вака велат : Од Попот ееее, ама не е како твојот Пејо!
Попот:
Е, така, слушна ли....Иии Пејо арам да ти е. Бидува ли  за коњ божји да лажеш!
Оџата:
Смири се попе, мирен...Кој не верува утре ќе види.



Ент. 5 Малку подолу од црквата. Веле, Пејо и Трајко стојат чекаат Попот и Оџата да дојдат. Веле во пагурче носи волшебна течност. Треба да ги убеди и попот и оџата да се напијаат за да стане попот оџа и обратно.
Пејо:
Веле, марифетот ти го признавам, ама се си велам треба уште нешто.
Веле:
Што бе Пејо? И од кај знаеш ти што треба!
Пејо:
Ноќеска сонив се што треба да се случи. Еве баш овде стоевме, ние тројцата, токму вака како што ги чекавме и дојдоја и попот и оџата и ти ги напи ама ништо...
Веле:
Доста, не коби главата вторба ми е оти, доста, мора да биде!
Пејо:
Е, нема да биде оти ти не треба да ги видиш кога ќе им дадеш да пијат. Ете тоа е марифетот. Жими Трајко така сонив. Кажи бре Трајко, кажи му!
Трајко:
Така е Веле арно ти вели.
Веле:
Леле, будала Трајко. Од кај знаеш море ти што сонувал тој?
Трајко:
Кога сонува нешто Пејо и јас истото го сонувам.
Пејо:
Гледаш! Туку дај дури е совреме, тебе и Трајко да ве подврзам, од никаде ни да ѕирка ни да проѕирка.
(вади шамии да им ги врзе очите)
Веле:
Јас, протестирам за  ова. Ова не беше испитано од моја страна.
Пејо:
Веле, ќе те спасам.Ако успее работава секоја недела најголемата свеќа ќе ми ја палиш за здравје.
(им ги врзува очите и на двјацата,)



Ент. 6 Патот за на кај црквата. Од кај дрвјата излегуваат Попот и Оџата. Алиштата им се сменети. Попот е оџа, Оџата поп. Се гледаат, се подотеруваат, одат на кај црквата.
Попот:
Внимавај што правиш. Денес ти си јас не заборавај. Кога ќе влезеш в црква три пати прекрсти се. Потоа оди право...
Оџата:
Добро бе Попе, знам...Цела ноќ вежбавме. Никој, ама никој нема да забележи, ја види ме ист сум како тебе. Ти гледај кога ќе седиш пред црква да не се заборавиш па да влезеш..Срам не виден ќе кренеш....Ииии ене ме чекаат...
(ги загледуваат од подалеку Пејо, Веле и Трајко )
Пејо:
(им се клања)
За многу години денов! Се вака арен да е.
Попот (лажниот):
Амин Пејо! Со мака од утринава овде ве донела.
Пејо:
Не сме за мака за радост сме! Еве побратимиве, двјацата во иста ноќ ист сон сониле. И затоа очите си ги врзале убајната да не си ја растурат. Чунки така на сонот им се покажало. Дедо попе и ти оџа за да биде работава господова ќе мора да поможите.
Оџата (лажниот):
Чим е така да помагаме! Да ги отпееме треба?
Пејо:
И тоа ќе биде, само сега прво по една голтка од пагурчето на Веле да тргнете. Прво тоа за да ги тргнат шамиите да видат дали тоа што го сонувале ќе го видат!
Попот (лажниот):
Да речам пред тоа една молитва.
Оџата (лажниот):
Не, попе сега прво пиј после ако треба молитва.
(Веле го подава пагурчето, пие попот, пие оџата, ги тргаат со Трајко шамиите. Гледаат и не можат да поверуваат на очите, вистина се стори, Попот стана  Оџа и обратно. Се радуваат, ги гушкаат, рака им бакнуваат. Пејо стој настрана, се смее и гледа сеир. По некое време)
Пејо:
Чуда се случуваат, чуда по ова наше Мариово! Веле, ајде, кај Весела треба да одиш!




                                                                      -    Крај -