SADENJE KVACKA tv scenario "Avantirite na Itar Pejo"

                                                          САДЕЊЕ КАВЧКА




                                                         Наташа Мирческа


                                                              Февруари 2013,





ЛИКОВИ:
ИТАР ПЕЈО стар
ИТАР ПЕЈО млад
ВЛАДИКАТА
АНГЕЛЕЈЦА
СЕЛАНЕЦ  прв
СЕЛАНЕЦ  втор
Девојче - мало



Слика 1: Се гледа црква.Пејо стар, излегува од црква,се крсти.. Облечен дотеран. Застанува на чекор два пред вратата, се гледа како нешто  брои напрсти.(брои дали запалил свеќи за сите) Му се приближуваат двајца селани. Од  зад грб му ида и се подбуцнуваа со лактите, го забележуваат и на мајтап ја фаќаат работата.

Селанец прв:
Број, Пејо број, ама немаш толку прсти на рацете да доброиш!
Селанец втор:
Може ќе стаса да доброи ако еден прст за десет му важи! (се смеат двајцата, се смее и Пејо и тоа најмногу)
Селанец прв:
Ако си ги броиш гревовите, ни прстите од нозете нема да ти стигнат!
Селанец втор:
А, за зулумите попис треба да направиш! ( пак се смеат гласно, Пејо најгласно, се витка од смеа, тие го гледаат зачудено)
Пејо стар:
(се смее, па за миг станува озбилен и се врти кон цркават и пак се крсти) Господи прости ми! (пак се смее) Вака не сум се насмеал од Владикана кога ни дојде в село! (умира од смеење и селаните се чудат што е работата, тој намерно тоа го прави)
Селанец прв:
Што му направи на Влдиката?
Пејо стар:
Ништо!
Селанец втор:
Ами оти се смееш?
Пејо стар:
Јас не се смеам. Вие се смеете. ( и пак прснува во смеа)

Селанец прв:
За арно нека е. Има нешто туку не кажуваш.
Селанец втор:
(од под пазуви вади мало шишенце со ракија) Носам за душа за мојана! Да подседнеме онде, (покажува на една клупа во дворот на црквата) под дрвоно, да ни раскажеш за Владиката.
ПЕЈО стар:
Ако ме бендиса, ме кандиса. Прво дај да пробам! (селанецот му ја подава, Пејо голтка пие) Сум пробал и подобри...туку ај, да седнеме
(седнуваат на клупата, пивнуваат од ракијата,секој секому му ги брои голтките)
Селанецот прв:
И што му се случи на Владиката кога дојде в село?
Пејо стар:
Него, ништо не му се случи, ама на Ангелејца... (се смее)

Слика 2: Пред село. Под една голема сенка Пејо млад оптегнат, со делче тревка в уста. Капата над очи, рацете под глава. Се слуша коњски од. Се подисправа да види кој иде. Го гледа Владиката, го тера коњот покрај себе. Срипува Пејо, се засучува на ракавите и чека да му се приближи па се затрчува кон него со капата в раце.

Пејо малд:
Да ти се многу години Владико!
(му бакнува рака)

Владиката:
Да си жив и здрав Пејо!

Пејо млад:
Ами што вака пешки?! Што не му се качиш? Бидува Владика вака да оди? Кај ти е Стојан? Дали тој треба коњот да ти го води. (Стојан слугата на владиката)

Владиката:
Стојан го пуштив, два чекора пред мене да побрза, да им каже на селаните дека идам, да се подготват. Не го сретна по патов?

Пејо млад:
Не дедо Владико, јас одозгора идев! Ај, дај да ти поможам, качи се на коњов како човек да влезеш в село.
(му помага да се качи на коњот и тој го води накај селото. Тамн да влезат всело, кај првата куќа дотрчува едно девојче мало и му вика)

Девојчето:
Дедо Попе, Дедо Попе! Почекај малку! Мајка ми испече пиле и меси зелник! За половина час се ќе биде готово. Ќе ти го донесе.
(со трчање заминува девојчето)
Владиката:
(му светнуваат очите, вика и тој)
Ашколсум!
Пејо млад:
(полугласно, со чудење)
Ангелејца, ќе месела зелник и испекла пиле (се подсмева) и ти ќе јадиш (мисли на Валдиката)
Владиката:
Што рече Пејо?
Пејо млад:
Убаво, велам убаво! Да побрзаме па да претрчам до кај Ангелејца за побрзо да стаса!
Владиката:
Е арно велиш, нека побрза. Дури е топло да пробам.

Слика 4: Пејо стар и двајцата селани на клупа пред црква. Пивнуваат од ракијата.

Пејо стар:
Веднаш знаев дека не е нешто како што треба. Ангелејца кога ќе испечеше кокошка цело село знаеше: малото дете ги јадеше крилцата, големото дете едниот копан, вратот мажот и, а останатото сама ќе го изедеше. Сега, на Владиката му печела...Ме копкаше што е работата. Го оставив Владиката сред село и право кај Ангелејца.

Слика 5: Куќа со двор. Рашетани кокошки. Ангелејца наведната сади квачка. Пејо преку ѕид скришум гледа што прави. Ангелејца реди 12 јајца во седало, ја става кокошката над нив и ја поклопува со кош да не бега. Пејо млад врти со главата,ја навалува главата ( нешто му текнува) и со трчање заминува некаде. Се гледа Ангелејца како под кошот и става на кокошката  сад со вода и храна. Се враќа Пејо затрчан. Капата ја држи во раце. Во неа има големо јајце, јајце од ној, но не се гледа) Влегува кај Ангелејца во двор и вика:

Пејо млад:
Домаќинке! Ангелејце! Кај си мори излези! Ме прати Владикана, не може да чека, му се брза, ај давај што имаш да му однесам!
Ангелејца:
(Излегува како од зад куќа, каде што ја садеше квачката.Ифритосана, оти таква е стално, лоша,лута. Со рацете на половина)
Што сака уште Владиката? Јас џезата му ја платив на Стојан коњот што му го води. Дојде побара зајре за во Манастирот се што требаше му дадов!
Пејо млад:
Еј, де Ангелејце што опнуваш наеднаш. Ја по кроце. Не ти велам за тоа за она другото ти велам!
Ангелејца:
Кое друго?
Пејо млад:
Што го пушти, детето, најмалото. То сирото со каков кеф го пречека Владиката еее, дури пред село. Ами на Владиката од мисла веднаш лиги му потекоа.
Ангелејца:
Што зборуваш бе Пејо? Сакаш некоја ујдурма да ми стокмиш?! Кое дете, какви лиги?! Ај заминувај имам работа.
Пејо млад:
Ааа, со празни раце не се враќам. Да ми вика мене Дедо Владика, не! Ти му рече кокошка ти испеков, зелник ќе ти месам!
Ангелејца:
( прво се чуди, па и текнува што е работата)
Оф, леле, оф, оф што ме снајде...Она моено така на Владиката му рече?
Пејо млад:
Да, му рече: почекај Дедо попе за половина час, мајка ми се ќе ти донесе. Ене го чека цел саат сред село.
Ангелејца:
Туу, да не пукни, види што ми направи. Туку дај да појдам да му кажам да не чека бадијала. Ајде Пејо, тргај да одиме.
Пејо млад:
Оди ти оди, јас ќе те стасам, треба до кај Митре да појдам од кај него џезата за манастирот да ја земам...
(Ангелелејца трча, заминува Пејо пополека оди нанзад чека да замине Ангелејца)

Слика 6: Се гледа, Пејо оди кај кокошката квачка. Го трга кошот. Ја става кокошката само под него за да не избега. Од седалото ги зема 12 јајца и става ено големо и на него ја наседелува кокошката и ја покрива со кошот да не избега. Ги собира јајцата во капата и заминува со усул да не го види некој.

Слика 7: На клупа пред црква Пејо и двајцата селани.

Селанец прв:
Е, од каде ти беше тебе  толкаво јајце?!
Пејо стар:
Тоа ми беше од Солун. Таму имаше такви. Си го чував како сувенир.
Селанецот втор:
Кај може кокошка толкаво јајце да снесе?! И ти по умот негов си тргнал (му се обраќа на првиот селанец)
Пејо стар:
Море, глупчо, тоа јајце било од ној! Знаеш што е ној? Ќе ти кажам попосле.

Слика 8: Сред село, до чешма. Владиката седи на столче, коњот до него. Ја чека Ангелејца со кокошката и зелникот и Стојан коњот што му го води да му ја донесе собраната џеза од селаните. Затрчана Ангелејца, задишана доаѓа. По некое време и Пејо идe.

Ангелејца:
Да ти се многу години Владико!
(му бакнува рака)
Владиката:
Да ми се! (ја гледа не носи ништо) Да си жива и здрава, кај е кокошката и зелникот?
Ангелејца:
Владико, прости, дете мало ништо не разбира. Си играло!
Владиката:
Ти пак цела кокошка ја изеде! И зелникот...цел!
Ангелејца:
Не, Владико, жими Господ не!
Владиката:
Греота е Ангелејце, греота. Зар Владика се лажи! Сите калезби други ги одбив,зашто ти прва ме покани...Сега горнион што ќе помисли!
Ангелејца:
Згрешило детето, само му текнало така да рече.
(Доаѓа Пејо млад, со торба)
Пејо млад:
Еве, Владико ова е од кај Митрета! А Стојан, дури да се најадеш ќе стигне.
Владиката:
Што да јадам, Пејо? Еве ме нарани Ангелејца. Прво ми испече кокошка, ми меси зелник, ги изеде сама и сега нема за мене.
Ангелејца:
Немој Владико, не греши душа. Не е така. Детето грешно рзабрало.
Пејо млад:
Е, како може грешно да се разбере ако речеш: Ко нема сега Владика да помине, да го излажам дека зелник ќе му месам и какокошка ќе му испечам...
Ангелејца:
А бе така реков оти квачка садев! За сите пилиња црни да ми се испилат. Детето слушнало, го видело Владиката и му рекло што му рекло.
Пејо млад:
Леле Ангелејце, леле! Срамота е пред Владикава вака да правиш. Ами јас дојдов кај тебе? Ни квачка садеше ни ништо.
Ангелејца:
Море, Пејо, доста. Садев квачка, како не!
Пејо малд:
Ами, ај Дедо Владика, појди види, што квачка поџомитка садела! Нема зелник, нема кокошка печена, барем отпеј и ја кавчkата...
Ангелејца:
Ако не веруваш Владико, ајде, ајде да видиш. (му се врти на Пејо) арам да ти е лажга што ме правиш. Ти да не идиш, коњот да му го чуваш. Ај, Владико, ај да одиме
(заминуваат, Пејо останува со коњот, задоволен, зашто знае што ги чека)

Слика 9: Во дворот, кај насаданата квачка. Се гледа од далеку кошот, кокошката. Ангелејца напред, Владиката по незе.По некое време и Пејо со коњот му доаѓа.


Ангелејца:
(не забележува ништо околу кокошката)
Сам да видиш Владико, на очи да си веруваш, да знаеш дека не те излагав.
Владиката:
(наведнат под кошот гледа)
Гледам, Ангелејце, гледам и на очи не си верувам. Што е ова? Ти мајтап со мене правиш?
(се исправа)
Грев голем направи Ангелејце. Ем ме излажа ем нетокму ме правиш. Јас не можам да ти помогнам. (се крсти, гледа нагоре) Имај милост Господе! Ти си знеш што ќе сториш!
Ангелејца:
(избезумена)
А, бре аман! Пу, пу, пу скараја да е од мене! Зошто такви зборови. Кажи нешто добро, пилињата црни да ми се испилат!
Владиката:
Ангелејце, незнам што правиш, ама арно не правиш. Да не е магија ова!
(конечно и Ангелејца се наведнува и прво останува запрепастена не и се верува што гледа, кокошката над едно јајце големо, а потоа, вреска, писка, се крсти, бега од кошот)
Ангелејца:
(уплашена)
Стори нешто, ти си Владика! Што е ова што ми се случи! Добро, го пуштив детето да те излаже, знаев дека идиш, ама само за пилињата да ми се црни....Нели така е редот...  12 јајца ставив. Јас, ги ставив ги изброив и кокошката на нив ја ставив....
Владиката:
Ангелејце, овде има само едно јајце... и тоа машала големо. Да не се собрале сите во едно...Личи како  12 жолчки да има во него! А од кај ти е јајцето?
Ангелејца:
Владико...Тебе никој ништо не ти може. Тргни го кошот, фати ја кокошката, скрши и го вратот веднаш ќе ти ја испечам! Само спаси ме од ова зло! Помагај Владико и зелник ќе ти месам!
( Ангелејца се туфка, а и Владиката како исплашен, чудно му е, а ваму сака какошката да ја јаде, навреме стигнува Пејо со коњот, ги гледа и сеир си прави)
Пејо млад:
Ииии! Аман! Што е ова, чудо, невидено Иииии! Ангелејце мори, како ти да си го снесла! Аууууу
Ангелејца:
Помагај Пејо.
(му дава некој стап што го дофаќа од близина)
На мавај, отепај го!
(мисли јајцето да го скрши)
Пејо малд:
А, не Ангелејце, не! Некоја лошотија да не излезе, никако со стап по јајцето. Туку дај прво какошката да ја фатам, да и го скинам вратот. Ти оди стави вода да ја искубеш. Владикава нека го отпеј местово, лошото да замине, а јас јајцево ќе го однесам далеку...ќе го пуштам по река...злото да замине... Па да јадеме кокошка печена ама и зелник да месиш!


Слика 10:  Пејо стар со двајцата селани на клупа пред црква.Се смеат, пијат ракија.

Селанецот прв:
Море, Пејо, алал да ти е. И ги зеде јајцата на Ангелејца ! Што ти даде да јадеш од кокошката – тртникот?

Селанецот втор:
Да знаела што и направи од белото мевце ќе му скубнела! Туку кажи ни од што беше јајцето?

Пејо стар:
(мртов озбилен)
Големото! Е, тоа ти е јајце од ној. Го има во Солун. Тоа ти е кокошка со врат од жирафа!



                                                                       -    Крај -

ЦАНЕ ЛАЖОТ тв сценарио за „Авантурите на Итар Пејо“

 ЦАНЕ ЛАЖОT

 Наташа Мирческа Јануари 2013

  ЛИКОВИ
   ПЕЈОСТАР
   ПЕЈО МЛАД
   ЦАНЕ ЛАЖОТ
   ЦАНЕЈЦА – жената му на Цане лажот

  1. СЛИКА. Дома кај Пејо. Лето, жега. Пејо се туфка, пладне ќе фати никој сеуште не му дошол кафе да се напијат. Ѕирка на кај дворот, да не види некој да го свика, муабет да скрши. Негодува. Отвара по долапи, бара нешто...
 ПЕЈО СТАР: Човек не остана во селово, човек...На времето се знаеше, петлите ќе се огласеа, оп кафенцето, ракиичката...А, бе еднаш не сум шмркнал тропа некој на врата...Прв e Спасе. Катара! Спие со отворени очи и начулени уши. А, се фати некој за гезве, рипа и трча...Море, море што кафе ми испи... Ај да си направам јас едно. (зема да си вари кафе) Ќе сварам цело гезве . Да не дојде некој, ако не цел ден ќе си пијам! (вари кафе и си пее на глас. Тамн да стаса кафето вика некој по него)
ЦАНЕ ЛАЖОT: ( се слуша не се гледа) Пејо. Пејооо. Пејооооо!!!
ПЕЈО МЛАД: Пекнал та пукнал! Што викаш. Кафето ми претече заради тебе! Ама време одбра за викање....И сега...Кајмакот ми појде....Море, море недарбина. Кој е?
 2.СЛИКА. Пред порта стои Цане Лажот. Носи две полни вреќи. (не се гледа што носи, лубеници се) Се обѕрнува на сите страни, нетрпелив е Пејо да му отвори. Само што Пејо ја отвара портата се втурнува во двор, ги весува и вреќите.
ПЕЈО МЛАД: Ах, ах, ах. Од сите луѓе на светов баш ти мораше да дојдеш. (му се развикува) Море, кафето ми го претече. На што личи така од пред порта да викаш: Пејо! Пејоооо! Не знаеш да тропниш! Така со убаво ако треба да свикаш! Давај ако носиш кафе да сварам, оти моето ми го претече.  
ЦАНЕ ЛАЖОT: Добро де добро, не викај. Еве, утре ќе одам во Битола, ќе купам убаво пресно, тазе мелено. Цело пакетче сто грама неотворено плус со наут!
 ПЕЈО МЛАД: А, бе тебе како те викаа? Цане Лажо, а! Не да лажеш, сушиш. Кафе од Битола, утре, ќе ми донесеш?! Зошто? Во Прилеп нема кафе??? Занаетот си го изучил скроз.. .Сакаш кафе?  
ЦАНЕ ЛАЖОT: Ако е со кајмак колку палецот твој сакам.
 ПЕЈО МЛАД: А, бе каков палец! Сум сварил кафе вол да стапне ќе пропадне, ама нема да се удави оти јас кафе варам со кајмак најдолу! (заминуваат да влезат во собата, Цане вреќите ги подприбира зад порта)
 3.СЛИКА. Дома кај Пејо седат на маса, пијат кафе. 
ПЕЈО МЛАД: Ај на здравје да ни е! Немој цел кајамк да го пиеш. Остави малку кога ќе го мијам фиџанот да имам со што да го истријам!
ЦАНЕ ЛАЖОT: (го брцка прстот во талогот да види колку има, му го покажува) Доста е толку од кајмакот да оставам. 
 ПЕЈО МЛАД: Не, врати малку, да наима. (Цане Лажо се обидува талогот од прстот да го врати во филџанот, Пејо му се чуди) И што носиш во вреќите?
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: И да ти кажам нема да ми веруваш.
ПЕЈО МЛАД: Ами така е до душа, ама ај кажи да видам што лага ќе ми врзеш.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Лубеници, ама недозреани!
 ПЕЈО МЛАД: Ајдеде! Од кај знаеш! Одозгора зелени се?!
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Аха, зелени, многу зелени. Треба еден месец на чардак на сонце да ги чувам. ПЕЈО МЛАД: Море, мозок. Еден месец на чардак, да ги сончаш...за да узреат. Ееее, мене ова нема да ми текнеше. А зошто ти се зрели?
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: За дедо ми! ПЕЈО МЛАД: Господ да го прости. Тој послаб лаж беше од тебе. ЦАНЕ ЛАЖОТ: Господ да го прости. Не зборувај така за дедо ми, по лаж од него немаше до, до, до....
ПЕЈО МЛАД: До мовчено од Црна! Ти поарен од него излезе, ама умре чоекот не разбра.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Остави го сега тоа, не се за тој дедо, туку онај проклетиот, од Прилеп што е. ПЕЈО МЛАД: Оф, оф , оф, па ти на мака си бил! Еј диги Цане, лажу, белосветски. . Да не го труеш со зелени лубеници!?
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Не, бе. Не оваа недела, не другата, е та по незе што иде, ќе ни дојде на гости. Па ми прати абер Да е ем зрела, ем блага ама и лична.
ПЕЈО МЛАД: Оф бе, кај лаж сега и арамија стана. .
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Жими честа не те лажам! Од сите ниви само по една скинав.Чардакот мој од четири страни сонце го греј, цел ден и цела ноќ ќе бидат на сонце...
ПЕЈО МЛАД: Гледам јас магарињата ќе ги јадат лубенициве.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Аааа, не. На тој намќор ќе му ја расечам најубавата, да пукни од мака.
ПЕЈО МЛАД: Знам јас еден марифет, грешка нема.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Вистина?! Кажи де!
ПЕЈО МЛАД: Марифет не се кажува.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Кажи Пејо, ко брат те молам. Што сакаш ќе ти дам за марифетот.
ПЕЈО МЛАД: (му светнуваат очите, се смее под мустаќ) Да ти кажам велиш?...Ама на никој збор да не кажуваш. Ако кажеш марифетот нема да се фати.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: На никој, збор с-кн! Чесен збор.
ПЕЈО МЛАД: Ама...
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Ама...
 ПЕЈО МЛАД: Од утре па до саботата пред неделата, пред да ти дојде дедо ти, Цанејца секој ден по еден зелник да ми меси. Кога ќе ми го носиш зелникот, ќе носиш и едно каначе кисело млеко и бокалче, поголемо,вино. Бидува!
ЦАНЕ ЛАЖО: (не ни размислува) Бидува.( му пружа рака)
ПЕЈО МЛАД: Слушај сега и добро запамети, се што ќе ти кажам така по ред ќе правиш. ( се обѕрнува и му шепоти некој да не го слушне) Од вреќине ќе ја одбереш најмалата лубеница. Кај тебе во двор ќе ја закопаш на некое скришно место, никој да не те види. Три пати во денот ќе и тураш по една кофа вода, на утро, на пладне и кога ќе се стемни. Од кога ќе и туриш вода ќе и туриш и кило шеќер и еден прст сол, да не дојде преблага. Разбра!
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Разбрав и после...
 ПЕЈО МЛАД: И после ќе дојдам да го зваршам марифетот. Внимавај да не згрешиш. Ај сега, заминувај и како што ти реков...Утре зелникот донеси го...

 4.СЛИКА. Цане во дворот оди, Пејо по него. Кај лубениците зад порта.Ги мерат од око лубениците, која е најмала. Се гледа кај што Цане Лажот ја одбира најмалата лубеница и си оди, Пејо зема друга, вади нож од појас си ја сечи си седнува да ја јади и си се смее) 

5.СЛИКА. Се гледа како Цане Лажот ја закопува лубеницата, и тура вода, шеќер, сол. Се појавува Цанејца, гледа што прави, се крсти. 

Цанејца: Цане што правиш?
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Шшшшт! Доста мори! Што ти е гајле!. А ти што бараш овде немаш друга работа?
 ЦАНЕЈЦА: (се обидува да види што први, не и е јасно) Имам работа имам. Ене квасец зафатив еден зелник да месам.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ : Не еден, два!
ЦАНЕЈЦА: Зошто два?
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Сакам секој ден по еден цел зелник за мене. 
ЦАНЕЈЦА: Да не почниш да се гоиш?! Ти не си токму.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Кога ќе дојде време се ќе ти кажам, сега опасно е! Ти меси по еден зелник на ден, ко за мене, и ич не му ја думај. Што е наше само ќе си дојде. (си се смее) Море, море кога ќе дојде...
 ЦАНЕЈЦА: Не месам!
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Како мори не месеш! Кога ти велам јас ќе месеш!
 ЦАНЕЈЦА: Дури не ми кажеш зошто не месам.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Слушај да ти кажам...(налутено, па омекнува) За тате, еребице моја, за тате! Нели ќе дојде кај нас на гости.
 ЦАНЕЈЦА: А-а-а на тате стоени зелници не му давам, тогаш ќе му месам.
ЦАНЕ ЛАЖОT: Оф, леле, ти ништо не разбираш. Зелниците се за мене! Оди оди сега меси, секој ден по еден и кога тате ќе дојде еее, со се најубаво ќе го почестиме. Оди, верувај ми? Кога сум те излажал!

 6.СЛИКА. Се гледа како Цане Лажот, во дворот на лубеницата и тура вода, шеќер и сол,а потоа на Пејо му носи зелник, кисело млеко и вино. 

7.СЛИКА. Кај Цане Лажот во двор. Сабота. Цане дреми под сенка, Цанејца треси, работи, се подготвува за гостинот,татко и утре ќе им доаѓа. Пејо влегува на рамо носи вреќа, не се гледа што (една лубеница, поголема).

 ПЕЈО МЛАД: Ај добар ден!
ЦАНЕ ЛАЖОТ: (Скока како иштрекан) Добар ден, бујрум! Мореее од кога не си дошол! (се поздравува со него и му намигнува, прај ишарети, демек работава завршена)
ПЕЈО МЛАД: Цанејце, како си се расчистила, како за Велигден!
 ЦАНЕЈЦА: Готово, завршив. Сега ќе одам да месам.
ПЕЈО МЛАД: Зелник! ЦАНЕЈЦА: Да, зелник и тоа со праз и сирење!
 ПЕЈО МЛАД: Ох,ох, ох..за мерак. Само да ти речам нешто ама да не се лутиш. Може. ЦАНЕЈЦА: (се чуди) Што?
 ПЕЈО МЛАД: Витките, многу големи се. Помали прај ги.
 ЦАНЕЈЦА: (се смее мисли се шегува со неа) Да не пукнеш, само нешто да кажеш! (заминува да меси зелник) (Цане Лажот го трга Пејо настарана, да не продолжува со муабет)
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Пејо, се фати марифетот? Сигурен си? Да не излезам будала пред оној намќорот прилепски, душата ќе ми ја извади!
 ПЕЈО МЛАД: А, бе ти будала си од мајка, згора на тоа и лаж па така ич не се секирај.Еве од тука мирисам ,не дека е зрела, презрела е. Не да е слатка, преслатка е, а за лична збор нема. Туку земај лопата.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Зошто?
 ПЕЈО МЛАД: И еден појас за на очи да ти одговара.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: (молкни од џебот некој партал) Овој арен е? Лопатата онде е. (покажува)
ПЕЈО МЛАД: Кажи ми кај ја закопа лубеницата? (Цане Лажот му покажува)
ПЕЈО МЛАД: Ќе ти ги врзам очите, ама и ти да мижиш. Немој случајно да си се испулил, се ќе расипеш. Јасно. И ќе те однесам онаму и ќе копаш се додека не ја ископаш лубеницата. Оти и тураше толку време зајре сега таа еее дури до долу е , до центарот на земјата.
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Навистина?
 ПЕЈО МЛАД: Навистина, навистина, ами како! ( му ги врзува очите му ја дава лопатата и Цане почнува да копа)

8.СЛИКА: Пејо Млад, дреми под сенка кај Цане Лажот во дворот. Одвереме на време ќе погледне да види Цане што прави. Цане копа ли копа, не се гледа, внатре е во дупката. По некое време станува, ја зема врќата што ја носеше, ја вади лубеницата и ја брише со кошулата.Ја зема и оди кај Цане.

 ПЕЈО МЛАД: Цане, брат до кај дојде? Ја нема уште?
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Ја нема како во земја да пропаднала. ПЕЈО МЛАД: Ами ако се стркалала на друга страна. Ти си ја закопал овде, ама таа отишла онаму...? (покажува)
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Пејо, сега и дрндупка ќе си играш со мене?!
 ПЕЈО МЛАД: Не, само така велам... Чекај да наѕрам до кај си ( ѕирка во дупката) Уште малку, при крај си. (го остава уште некоја лопата да фрли и му вика) Чекај! Стој! Да не си мрднал. Ете ја. Ја гледам. Оди поназад да ја извадам јас да не ја расчеречиш.
( Цане Лажот се тутка на едната страна насмен до уши, срецето ќе му летне. Пејо клекнат покрај дупката, офка стенка небаре ја вади. Потоа се исправа со неговата лубеница во рацете )
Цане, брат на очиве не можам да си поверувам.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Каква е, Пејо каква е?
ПЕЈО МЛАД: Ами како да ти кажам...Машала, тежи во раце не можам да ја држам. Ох,ох,ох мискојна мириса. Лична пре лична, а сега ќе ја расечам да ја пробам...
ЦАНЕ ЛАЖОТ: Не! Не Пејо. Не ја сечи!
 ПЕЈО МЛАД: Море, што стоиш уште со превезот на очи.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: (го трга парталот од пред очи, прво замижан,а потоа се ококорува) Леле, леле, да пукнам, не ми се верува ( сака да ја фати)
ПЕЈО МЛАД: Бегај бе ќе ја извалкаш, глеј каков си.

 9.СЛИКА. Седнати двајцата во дворот, лубеницата пред нив во бела крпа на тепсија. Пејо му се чуди на умот, а Цане воодушевен од лубеницата. 

ЦАНЕ ЛАЖОТ: Е, што ти бил марифет. Друг да ми кажеше немаше да му поверувам. Фала ти Пејо, фала ти. Ваква лубеница и од Стамбол да нарача, намќорон нема да најде.Сега да го видам што мана ќе ми најде.
 ПЕЈО МЛАД: Ко очите чувај ја до утре, да не се стори нешто.
 ЦАНЕ ЛАЖОТ: Пејо, да му го кажам, марифетот, што велиш?
ПЕЈО МЛАД: Демек курназ сакаш да се правиш, а? А, бе Цане, како да ти речам...ами кажи му ама нема да ти верува...

-крај-

Две пијај едно плати - сценарио ТВ серија Авантурите на Итар Пејо 2013

ДВЕ ПИЈАЈ ЕДНО ПЛАТИ

Наташа Мирческа Април 2013  

Ликови:
 Итар Пејо стар
 Итар Перјо млад 
Меанџијата 
Жената на меанџијата 
Гатачката
 Трајко глупиот
 Веле лудиот 
Човекот - инспектор

1.Ент. Во меаната. Пејо стар сам е внатре. Седи на маса и се обидува да вдене конец во игла. Не успева и се нервира. Жена му на меанџијата, зад шанк, работи, мие, бриши, ама гледа Пејо што прави. По неколку неуспешни обиди на Пејо, меанџиката буричка во креденецот зема нешто (очила) ги става во џеб и оди кај Пејо. 

Меанџиката: Е, на што личи ова?! Си го згрешил дуќанот. Ова не е шнајдер, ова е меана!
 Пејо стар: Доста, мори! Оди бркај си ја работата, остајме раат...Тууу да не ми зборнеше ќе го пикнев.
Меанџиката: ( се отепува од смење, се витка пред него, тој ја гледа ококорен како нетокму да е така што се смее) Да пукнеш! Ме изнасмеа! Ако го пикнеш, давам ракија на цела кафана! (се смее)
Пејо стар: (вика) Меанџи! Оооој меанџи! Ела ваму, приберисија вересијава...оти после мене ќе ми се лутиш! (и се обраќа на меанџиката) Иш мори, чумо една, доста, престани! Сега кога ќе се задај онај твојот пердуј од тебе ќе летаат. Види ја. Доста, ќе речи сум те скокотнал, цел месец не ќе можам да влезам ракија да се напијам. Шшшшт!
 Менаџиката: Ајде де! Си ме скокотнал! (вика) Ела меанџи, Пејо ме скокотна под левата мишка! (се смее и му се оптегнува на маса. Пејо ко попарен станува, бега подалеку в раце држи игла и конец)
Пејо стар: Ете, човек не може еден чорап на раат да си закрпи, веднаш инцидент! Не туку се прпелкај, стани веднаш и оди тури една ракија и стој подалеку од мене, треба чорапот да си го закрпам утре ќе одам на Попадијата штаве да и наберам! Слушаш!
Меанџиката: ( станува и предизвикувачики оди на кај него) Аааа, чим е за Попадијата...Ја имаш незе скокотнато? Таа не оти има скокот. (се смее) А, бе како до мишка и стигнуваш, носи две поткошули, блуза и кошула.
Пејо стар: (чекори нанзад се залепува за шанкот, нема каде да оди, меанџиката се поблиску до него) Ииии, ебаго, ти знаеш?! Тебе Попот да не ти кажал! Ништо чудно! (вика) Меанџи, дај една ракија!
 Меанџиката: Јас ќе ти дам! Сакаш ракија, а?! Ами после не ќе можеш да го пикнеш конецот во иглата, ќе ти се тресат рацете. (му се доближува ептен и почнува да го скокотка. Пејо подрипнува се брани му паѓаат од раце иглата и конецот)
Пејо стар: И, ами сега! А мори што си ти денес вака непрокопсана, што ми се припна. Ете ми ја загина иглата, конецот! Сега чорапот! (Меанџиката се фрла на коленици и лази низ меана ја бара иглата и конецот) Стани, стани веднаш! Брзо еве го меанџијата иде! Стани не ме земај на душа забадијала, скинат чорапот скинат, така ќе си го носам! Стани, еве бос ќе одам. Меанџиката: Море ќе ја најдам иглата ако треба и во стог сено ќе ја барам ама ќе ја најдам. (му се врти и станува на коленици) Пушти душа, биди раат. Не гледаш никој денес нема во меанава! Меанџијата не е тука. Отиде кобила да купува. На сите им кажа, дека денес нема да биде тука, да знаат да не идат...ама изгледа тебе ко за маж не те есапи, а...(пак оди на кај Пејо ама сега на коленици)
 Пејо стар: Покрај тебе зошто му е кобила? ( се сменува сега, се петели)
Меанџиката: Пејо, ако ја најдам иглата устата ќе ти ја сошијам!
 Пејо стар: (клекнува и почнува да лази да ја бара иглата, сега двајцата лазат) Е, де, ова сфати го како компирменд! (лази накај незе, зад незе)
Меанџиката: Комплимент се вика, Пејо! Комплимент! И зошто да го сфатам како комплимент! Пејо стар: (тамн да ја фати одпозади, таа спиштува. Пејо скока на нозе и пак бега подалеку) Ништо не ти направив ништо! Не те ни допрев! Немој сега! Ама не те фатив!
(Меанџиката плаче, офка, иглата си ја закачила на рака. Пејо сфаќа што е работата, му олеснува. Оди ја вади иглата од раката на меанџиката)
Оооо, ништо нема ништо..ќе помине. Еве сега јас ќе ти ја бакнам раката и готово ќе помине... (меанџиката почнува да го удира, да го турка од себе, за час се смируваат двајцата седат на земја еден до еден.
(Меанџиката си ги брише солзите, Пејо ја гледа иглата)
Пејо стар: Мооорее како ја искриви! Ко чингелајче ми ја направи!
Меанџиката: (ги вади очилата од џеб и му ги подава) На, да си го вдениш!
Пејо стар: (ги клава очилата и ја гледа иглата) Оооо, и Св. Петар сега не може да го вдене, а бе оваа е скроз наскорз крива.
Меанџиката: Остај. Ќе ти дадам јас нови чорапи.
 Пејо стар: Ами игла?
Меанџиката: (му се втурнива вскут и почнува да плаче. Пејо е збунет. Меанџиката липа,плаче) Пејо, многу сум несреќнааааа! Што судбина имааам! Кај го најдов кај го запустив!
 Пејо стар: Кој? Што најде?
Меанџиката: Ем, циција, ем намќор, ем болен љубомореееен!
 Пејо стар: Да, бе, навистина е циција!. Вода бадијала не дава! Ти верувам, тешко ти е. Ама не е крив човекот, така наречниците му рекле и тоа е!
Меанџиката: Кој наречници?
Пејо стар: Првата, втората или третата... една од нив е, ама која е!
Меанџиката: Можат тие да преречат уште еднаш, тро да го опрајме човеков и јас убајна малку да видам?
Пејо стар: Ееее, ами како не може. Ти не си ми кажала до сега, а право да ти кажам се чудам оти и мене не ми текнало... Да го поправат да не е повеќе циција!
Меанџиката: И намќор да не е и да не е љубоморен.
Пејо стар: Морее, убајни една плати две пијај...за мерак

2.Ент. Кај Веле Лудиот, во шталата. Пејо млад и Трајко глупиот стојат пред штала муабетат, се гледа Пејо нешто го кандисува. Прво влегува Трајко, потоа Пејо. Веле лудиот прави експеримент: држи огледало пред кравата и повторува: огледалце огледалце мое кажи ми на светот најубаво кравиче ко е . Не ги забележува дека се влезени и во занес го прави својот експеримент. Пејо и Трајко гледаат. Трајко е воодушевен, а Пејо не може да си поверува на очите и ушите. 

Веле лудиот: Огледалце,огледалце мое кажи ми на светот најубаво кравиче ко е!
Трајко глупиот: Муууууу!
(Веле реагира,очекувано изненаден од резултатот карвата одговара, проба пак)
Веле лудиот: Огледалце,огледалце мое кажи ми на светот најубаво карвиче ко е!
 Трајко глупиот: Муууууу!
Веле лудиот: Огледалце,огледалце мое кажи ми на светот најубаво карвиче ко е!
Трајко глупиот: Муууууууууууу!
Веле лудиот: (го врти огледалото кон себе) Огледалце огледалце мое кажи ми на светот најубаво кравиче кое е?
Пејо малд: ( му ја затвора устата на Трајко пред да почне да мука, со длабок глас) Веле лудаку ти си најглупиот вол во цело Мариово и пошироко!
Веле лудиот: ( во научна катарза) Успеав! Леле мори мајко, успеав! Измислив волшебно огледало!
Пејо млад: Алал да ти е! Само незнам Трајко како ќе го измислиш ,ваков каков што е, уште сто пати, за да може да и мука на секоја крава што ќе се гледа во огледало.
Веле Лудиот: (збунет, станува свесен за нивното присуство) Да не сте му кажале никому додека не го пријавам изумов!
Пејо млад: Кај ќе го пријавуваш, кај попот или кај оџата? Веле чие е огледалото?
 Веле лудиот: Незнам. Го најдов фрлено на буниште.
Пејо млад: Ами како го измисли ако си го нашол?
 Веле лудиот: Пејо не се мешај , комплицирано е не можеш да сфатиш.
Трајко глупиот: Ама на џорбаџијана можеш да му го фатиш! ( се смее )
 Пејо млад: Со кого сум фатил работа! Дај огледалото. Стој, гледај и слушај. Ела бе ти ваму (му вели на Трајко, застанува пред Веле и вели) Огледалце огледалце мое кажи му на Веле најглуп вол на светот кој е?
Трајко глупиот: Муууууу!
 Веле лудиот: Заради вашето присуство експериментот ми пропадна. Но, се случува тоа. Јас ќе го повторам обидот и ќе ви докажам дека измислив волшебно огледало. Сега кажете зошто дојдовте, побрзо зашто имам работа.
 Пејо млад: Ми треба да измислиш некоја наука. Трајко кога ќе појде во меана да нарача една, а да испие две ракии. Две да пие една да плаќа.
 Веле лудиот: ( се замислува) Ами ако испие три?
Пејо млад: Една да плати, та колку ќе испие нека испие.
 Веле лудиот: Каква ракија?! Од сливи, од грозје, од круши...
Пејо млад: Види го сега! Не комплицирај, секаква ракија, а може и вино.
 Веле лудиот: Со или без чаша вода?
Пејо млад:Вода од чешма ќе пие. Ти сконцентрирај се на главното: две да нарача една да плати...Разбираш!
Веле лудиот: Разбрав...разбрав...само што ракија да мерам...Трајко, што би рекол ти?
Трајко глупиот: Мууууу

 3. Ент. Во меаната. Тука е и меанџијата. Меанџиката ги служи гостите, тој гледа. Влегува Пејо стар, седнува сам на маса. Веднаш по него влегува гатачката и оди право кон меанџијата.

Гатачката: Добар ден менанџи! Машала што те личи вака. Од кога ја купи кобилана на арно се смени.
Меанџијата: Добар ден и да си знаеш денес без пари не давам ништо.
Гатачката: Не ми ја земај работата! Јас во твојата не се мешам, немој ни ти во мојата. Меанџијата: Што зборуваш мори?! Каква работа...
Гатачката: Немој сега на удрен да се правиш. Цела меана слушна!
Меанџијата: Што слушна?
 Гатачката: Си станал видовит.
Меанџијата: Јас?!
Гатачката: Ти. (се чуди меанџијата) И да си видел, треба да си молчиш од поштовање према мене.Колку работи јас сум видела за тебе па не сум кажала, ееее.
Меанџијата: Ни сум видел нешто ни сум чул.
 Гатачката: Ами од кај знеш тогаш?
 Менџијата: Што?
 Гатачката: Дека немам пари.
Меанџијата: Леле, да те избркам или сама ќе си одиш? Не ми се прави паметна. Денес не давам ништо без пари, јасно!
Гатачката: Сега ќе фрлам јас гравче, ќе видам веднаш што мака те снашла...еве веднаш... (оди право на масата кај Пејо. Седнува и фрла гравче на маса и гледа. Пејо заинтересиран за гатањето. Двајцата зјапаат во гравчињата и почнуваат да викаат)
Пејо стар: Ауууу!
Гатачката: Цук, цук, цук (низ заби ццка)
Пејо стар: Аааа, па, па, па
Гатачката: Ете, што било! Пу, пу, со помин да е! (вика) Меанџи! Брзо! Не е за пред сите! Меанџијата: Собирај го гравот и заминувај! Не паѓам јас на твоите лаги. Ти во огледало да се видиш нема да се познаеш, мене ќе ми гледаш. Ајде, сакам раат луѓето да ми седат во меанава. Гатачката: Меанџи, ако не ме послушаш пишман ќе бидеш. Трите наречници, вечерва, на полна месечина ќе ти преречат. Како ќе кажат така ќе биде. (Меанџиката го слуша ова и се возбудува,почнува да се крсти и моли желбите да и бидат исполнети. Менаџијата ја гледа и не му е јасно што се случува. Трга гатачката да ја исфрли од меаната, Пејо го запира)
Пејо стар: Чекај меанџи не си оди против судбината. Ти не верувај и ама немој отпосле шубе да те фати. Нека каже што ќе ти каже и нека си оди, еве јас една ракија ќе и платам.
Меанџијата: Држи ме Пејо оти ќе ја тепам! Ајде зборувај и заминувај. ( и се обраќа на гатачката)
 Гатачката: Меанџи, утре во меаната ќе ти влезе човек ќе држи нешто во рацете. Внимавај три пати ќе ти влезе...Ќе нарача две ракии. Ти две да му туриш, една да му платш. Тие препраени наречниците твои се...Не ги лути за арно да ти преречат...
Менџијата: Пејо, носи ја надвор од меанава оти ако преречам јас уште еднаш, тешко незе ќе биде... И да не си ми влегла повеќе ... Таа мене...не сум јас будала да и верувам... (Пејо ја собира гатачката и ја вади надвор, се гледа како и дава малку пари за гатањето на менаџијата)

 4. Ент. Кај Веле во шталата. Пејо млад, Трајко глупиот и Веле лудиот.

 Пејо млад: Кажувај Веле што наука измисли. Уште тро ќе треба Трајко да го пратиме в меана да видиме дали марифетот ти успеал.
 Веле Лудиот: ( зафаќа позиција како небаре америка ја открил) Да се знае и да се зпише! На денешен ден Веле, најголемиот научник во светот и цело Мариово, пронајде, марифет кој на Трајко ќе му овозможи секој ден во меаната да пие по две ракии, а да плаќа една. Ако ме прашате, како дојдов до ова генијално решение...
Пејо млад: ( го замолчува на среде збор) Ништо не те прашуваме, давај да видиме што е тоа. Веле лудиот: (гордо и самоуверено вади пред нив бакалска бела книжна кеса) Повелете, тоа е тоа. Внимателно, количините се ограничени.
Пејо млад: (не му се верува, ја зема ја гледа, не му е јасно) Веле, мислиш дека јас сум поглуп од Трајко?
Трајко глупиот: Колку е убава и бела, алал да ти е Веле!
Пејо млад: Не си крив ти, туку јас што фатив работа со тебе! Што е ова, на бакал ќе одиме? Барем хартија за понадвор да ни дадеше, ќе ја искористевме, оваа за што? (нервозно ја шири кеста и му ја става на Трајко на глава)
 Трајко глупиот: Што убаво вака само бело гледам! Веле, да спијам вака може?! Веле лудиот: Очигледно не знаете како да го користите мојот пронајдок. Сега ќе ви покажам. Следете ме внимателно, процедура е во прашање.. (импровизира меана, маса столица од трупци. Го седнува Трајко како гостин, Пејо да е меанџија) Имате ракија?
Пејо малд: Трајко вади ја ракијата. ( од пазуви Трајко вади шише ракија, му ја подава на Пејо,Веле му дава табла со две чашиња)
 Веле лудиот: (објаснува и дејството се одигрува) Значи, јас сум Трајко и одам во меана. Иде меанџијата нарачувам две ракии. Тој ми носи. Си седам си пијам. Кога ја испивам едната ракија чашето го ставам во бакалската кеса. Го пијам другото. Го викам меанџијата да му платам. Тој гледа на масата едно чаше и ми наплаќа една ракија. Така пијам две, а плаќам една ракија. (станува се поклонува, Трајко му штрака, Пејо се држи за глава)

5. Ент. Во меаната. Двајца тројца гости и Пејо стар. Сите седат на по една маса. Меанџијата стој и посматра, меанџиката служи, мие... Влегува Трајко глупиот со бакалска кеса во рацете. 

Трајко глупиот: (седнува кај Пејо на маса) Добар ден меанџи! Море како сум жеден. Меанџике, брзо дај две чаши вода и една ракија!
 Пејо стар: (му прави ишарети дека згреши, ама Трајко не копча) Ах, бе Трајко, жед со вода не се убива. Напи се ракија, две чашиња.
Трајко глупиот: Така е Пејо, во право си. Меанџике брзо две води и една ракија. (му намига на Пејо) (меанџиката му носи,меанџијата гледа. Трајко внесен во задачата пронајдокот да ги испроба веднаш ја пие едната чаша вода и ја става чашата во кесата. Ја пие ракијата и другата вода, сето набрзина)
Трајко глупиот: Ај, да платам. Меанџиката: Дваест денари. (Трајко пресреќен, пронајдокот функционира, плаќа и со кесата враце трга да си оди. Пејо жално го гледа) (Трајко излегува Веле влегува исто со кеса враце)
Веле лудиот: Добар ден добри луѓе! Мореее, жештина. ( и тој седнува кај Пејо) Пејо, да ти кажам нема да веруваш. Што сум измислил...
Пејо стар: Немој не кажувај! Напи се нешто освежи се.
Веле лудиот: Ај, меанџи две ракии!
Меанџијата: Веле, се разбираш во сатој?
 Веле лудиот: Ееее, и онај во Прилеп што беше навален го испрајв. Зошто?
Меанџијата: Си купив еден од пазар, два дена работеше и се расипа. Ај види што му е. (му носи рачен часовник и две ракии. Веле го гледа го врти, го превртува)
Пејо стар: Веле, напиј се ракија дај јас да го видам саатот. ( Веле му го дава саатот, пие ракија, чашето го става во кесата, во меѓувреме Пејо го курдисува саатот и му го враќа на Веле. Веле наслушува саатот проработил)
Веле Лудиот: Меанџи, готово, еве го работи како нов.
 Меанџијата: (иди, гледа саатот работи) Браво Веле, алал да ти е! Е за ова, ракијата ти е од мене! (Пејо си ја чука главата од маса, не му се верува. Веле станува да си оди. Меанџиката иде да собере од маса и на Пејо му шепоти)
Меанџиката: Пејо, устата да ти се позлати. Наречниците му пререкоја. Еве пушти душа веднаш, не зеде пари за две ракии, сега да го пробам ако не е повеќе љубоморен, цела недела ракија без пари ќе пиеш.
 ( во тој миг во меаната влегува непознат човек. Дотеран со бела книга во рацете, се гледа дека е од град)
Човекот: Добар ден! Денов прекрши ама ако аирлија да е. Гледам сте завршиле работа и одмарате.
 Меанџиката: (почнува да се врцка околу него, се топи) Добар ден! Повелете, добре ни дојдовте. Сигурно се изморени. Седнете, седнете, убаво е овде кај нас! Повелете.
 Меанџијата: Меанџике, дојди ваму, јас ќе го послужам гостинот. (Пејо сфаќа што се случува и ја зема работата во свои раце. Оди кај меанџијата )
 Пејо стар: Меанџи, не запнувај, не се црвени, остај ја меанџиката да си ја врши работата најубаво како знае. Нели гледаш човеков е од далеку.
 Меанџијата: Пејо, гледај си ја работата. Што знаеш ти.
Пејо стар: Малку знам јас меанџи, малку. И тоа што го знам ќе ти го кажам. Што ти рече гатачката. Ќе влезат тројца, ќе носат нешто во рацете. Ами нели забележа. И Трајко и Веле, а сега и овој со бели книги во рацете дојдоа? А?
Меанџијата: И што врска има тоа. Сигурно овие ти се наречниците. Дошле да те видат од блиску и повторно да ти преречат.
Меанџијата: (се чеша на глава и мрмори нешто) Море Пејо, не ми ставј шубе, нема такви работи.
Пејо стар: Ти си знеш. Само не вреди за една ракија, животот да си го згорчиш.
Меанџијата: Меанџике, ајде што чекаш послужи го гостинот, што ќе јаде, што ќе пие! Меанџиката: Ајде, повелете. Ќе се напиете нешто. Многу убава ракијата ни е.
Човекот: Ајде тогаш да ја пробам. Донесете ми една ракија.
Меанџиката: Е, како една, не сте со една нога, господ да чува. Ние овде велиме една како ниедна. Треба две да почуствувате.
 Човекот: Добро тогаш нека бидат две.
Пејо стар: Меанџи, овој е третата наречница. Сто посто. 
Меанџијата: Како рече гатачката, да му наплатам само една, така.
Пејо стар: Една меанџи. Две пиј, една плати.
Човекот: Многу ми се допадна и меаната и ракијата, да платам ако може.
Меанџијата: (оди кај него) Може, може. Дваест денари.
Човекот: Како дваесет денари? Колку чини ракијата?
Меанџијата: Кога ќе влезе убав човек во убава меана, ракијата чини дваесет денари.
Човекот: Јас испив две.
 Меанџијата: Наздравје да ви се. Дваест денари.
Човекот: Убаво, интересно, благодарам. Во тој случај имам и јас за вас нешто. Но прво да ви платам. Повелете. (му палаќа) А сега, дозволете да ви го врачам решението за работа на вашата меана. Не ми наплативте по редовна цена, не ми дадовте сметка, што значи вашата меана во следните дваесет дена ќе биде затворена . Ви благодарам и до гледање.
 Меанџијата: (позеленува од бес, вика урла) Пејоооооо!

 -Крај-