САДЕЊЕ КАВЧКА
Наташа Мирческа
Февруари 2013,
ЛИКОВИ:
ИТАР ПЕЈО стар
ИТАР ПЕЈО млад
ВЛАДИКАТА
АНГЕЛЕЈЦА
СЕЛАНЕЦ прв
СЕЛАНЕЦ втор
Девојче - мало
Слика 1: Се гледа црква.Пејо стар, излегува од црква,се крсти.. Облечен дотеран. Застанува на чекор два пред вратата, се гледа како нешто брои напрсти.(брои дали запалил свеќи за сите) Му се приближуваат двајца селани. Од зад грб му ида и се подбуцнуваа со лактите, го забележуваат и на мајтап ја фаќаат работата.
Селанец прв:
Број, Пејо број, ама немаш толку прсти на рацете да доброиш!
Селанец втор:
Може ќе стаса да доброи ако еден прст за десет му важи! (се смеат двајцата, се смее и Пејо и тоа најмногу)
Селанец прв:
Ако си ги броиш гревовите, ни прстите од нозете нема да ти стигнат!
Селанец втор:
А, за зулумите попис треба да направиш! ( пак се смеат гласно, Пејо најгласно, се витка од смеа, тие го гледаат зачудено)
Пејо стар:
(се смее, па за миг станува озбилен и се врти кон цркават и пак се крсти) Господи прости ми! (пак се смее) Вака не сум се насмеал од Владикана кога ни дојде в село! (умира од смеење и селаните се чудат што е работата, тој намерно тоа го прави)
Селанец прв:
Што му направи на Влдиката?
Пејо стар:
Ништо!
Селанец втор:
Ами оти се смееш?
Пејо стар:
Јас не се смеам. Вие се смеете. ( и пак прснува во смеа)
Селанец прв:
За арно нека е. Има нешто туку не кажуваш.
Селанец втор:
(од под пазуви вади мало шишенце со ракија) Носам за душа за мојана! Да подседнеме онде, (покажува на една клупа во дворот на црквата) под дрвоно, да ни раскажеш за Владиката.
ПЕЈО стар:
Ако ме бендиса, ме кандиса. Прво дај да пробам! (селанецот му ја подава, Пејо голтка пие) Сум пробал и подобри...туку ај, да седнеме
(седнуваат на клупата, пивнуваат од ракијата,секој секому му ги брои голтките)
Селанецот прв:
И што му се случи на Владиката кога дојде в село?
Пејо стар:
Него, ништо не му се случи, ама на Ангелејца... (се смее)
Слика 2: Пред село. Под една голема сенка Пејо млад оптегнат, со делче тревка в уста. Капата над очи, рацете под глава. Се слуша коњски од. Се подисправа да види кој иде. Го гледа Владиката, го тера коњот покрај себе. Срипува Пејо, се засучува на ракавите и чека да му се приближи па се затрчува кон него со капата в раце.
Пејо малд:
Да ти се многу години Владико!
(му бакнува рака)
Владиката:
Да си жив и здрав Пејо!
Пејо млад:
Ами што вака пешки?! Што не му се качиш? Бидува Владика вака да оди? Кај ти е Стојан? Дали тој треба коњот да ти го води. (Стојан слугата на владиката)
Владиката:
Стојан го пуштив, два чекора пред мене да побрза, да им каже на селаните дека идам, да се подготват. Не го сретна по патов?
Пејо млад:
Не дедо Владико, јас одозгора идев! Ај, дај да ти поможам, качи се на коњов како човек да влезеш в село.
(му помага да се качи на коњот и тој го води накај селото. Тамн да влезат всело, кај првата куќа дотрчува едно девојче мало и му вика)
Девојчето:
Дедо Попе, Дедо Попе! Почекај малку! Мајка ми испече пиле и меси зелник! За половина час се ќе биде готово. Ќе ти го донесе.
(со трчање заминува девојчето)
Владиката:
(му светнуваат очите, вика и тој)
Ашколсум!
Пејо млад:
(полугласно, со чудење)
Ангелејца, ќе месела зелник и испекла пиле (се подсмева) и ти ќе јадиш (мисли на Валдиката)
Владиката:
Што рече Пејо?
Пејо млад:
Убаво, велам убаво! Да побрзаме па да претрчам до кај Ангелејца за побрзо да стаса!
Владиката:
Е арно велиш, нека побрза. Дури е топло да пробам.
Слика 4: Пејо стар и двајцата селани на клупа пред црква. Пивнуваат од ракијата.
Пејо стар:
Веднаш знаев дека не е нешто како што треба. Ангелејца кога ќе испечеше кокошка цело село знаеше: малото дете ги јадеше крилцата, големото дете едниот копан, вратот мажот и, а останатото сама ќе го изедеше. Сега, на Владиката му печела...Ме копкаше што е работата. Го оставив Владиката сред село и право кај Ангелејца.
Слика 5: Куќа со двор. Рашетани кокошки. Ангелејца наведната сади квачка. Пејо преку ѕид скришум гледа што прави. Ангелејца реди 12 јајца во седало, ја става кокошката над нив и ја поклопува со кош да не бега. Пејо млад врти со главата,ја навалува главата ( нешто му текнува) и со трчање заминува некаде. Се гледа Ангелејца како под кошот и става на кокошката сад со вода и храна. Се враќа Пејо затрчан. Капата ја држи во раце. Во неа има големо јајце, јајце од ној, но не се гледа) Влегува кај Ангелејца во двор и вика:
Пејо млад:
Домаќинке! Ангелејце! Кај си мори излези! Ме прати Владикана, не може да чека, му се брза, ај давај што имаш да му однесам!
Ангелејца:
(Излегува како од зад куќа, каде што ја садеше квачката.Ифритосана, оти таква е стално, лоша,лута. Со рацете на половина)
Што сака уште Владиката? Јас џезата му ја платив на Стојан коњот што му го води. Дојде побара зајре за во Манастирот се што требаше му дадов!
Пејо млад:
Еј, де Ангелејце што опнуваш наеднаш. Ја по кроце. Не ти велам за тоа за она другото ти велам!
Ангелејца:
Кое друго?
Пејо млад:
Што го пушти, детето, најмалото. То сирото со каков кеф го пречека Владиката еее, дури пред село. Ами на Владиката од мисла веднаш лиги му потекоа.
Ангелејца:
Што зборуваш бе Пејо? Сакаш некоја ујдурма да ми стокмиш?! Кое дете, какви лиги?! Ај заминувај имам работа.
Пејо млад:
Ааа, со празни раце не се враќам. Да ми вика мене Дедо Владика, не! Ти му рече кокошка ти испеков, зелник ќе ти месам!
Ангелејца:
( прво се чуди, па и текнува што е работата)
Оф, леле, оф, оф што ме снајде...Она моено така на Владиката му рече?
Пејо млад:
Да, му рече: почекај Дедо попе за половина час, мајка ми се ќе ти донесе. Ене го чека цел саат сред село.
Ангелејца:
Туу, да не пукни, види што ми направи. Туку дај да појдам да му кажам да не чека бадијала. Ајде Пејо, тргај да одиме.
Пејо млад:
Оди ти оди, јас ќе те стасам, треба до кај Митре да појдам од кај него џезата за манастирот да ја земам...
(Ангелелејца трча, заминува Пејо пополека оди нанзад чека да замине Ангелејца)
Слика 6: Се гледа, Пејо оди кај кокошката квачка. Го трга кошот. Ја става кокошката само под него за да не избега. Од седалото ги зема 12 јајца и става ено големо и на него ја наседелува кокошката и ја покрива со кошот да не избега. Ги собира јајцата во капата и заминува со усул да не го види некој.
Слика 7: На клупа пред црква Пејо и двајцата селани.
Селанец прв:
Е, од каде ти беше тебе толкаво јајце?!
Пејо стар:
Тоа ми беше од Солун. Таму имаше такви. Си го чував како сувенир.
Селанецот втор:
Кај може кокошка толкаво јајце да снесе?! И ти по умот негов си тргнал (му се обраќа на првиот селанец)
Пејо стар:
Море, глупчо, тоа јајце било од ној! Знаеш што е ној? Ќе ти кажам попосле.
Слика 8: Сред село, до чешма. Владиката седи на столче, коњот до него. Ја чека Ангелејца со кокошката и зелникот и Стојан коњот што му го води да му ја донесе собраната џеза од селаните. Затрчана Ангелејца, задишана доаѓа. По некое време и Пејо идe.
Ангелејца:
Да ти се многу години Владико!
(му бакнува рака)
Владиката:
Да ми се! (ја гледа не носи ништо) Да си жива и здрава, кај е кокошката и зелникот?
Ангелејца:
Владико, прости, дете мало ништо не разбира. Си играло!
Владиката:
Ти пак цела кокошка ја изеде! И зелникот...цел!
Ангелејца:
Не, Владико, жими Господ не!
Владиката:
Греота е Ангелејце, греота. Зар Владика се лажи! Сите калезби други ги одбив,зашто ти прва ме покани...Сега горнион што ќе помисли!
Ангелејца:
Згрешило детето, само му текнало така да рече.
(Доаѓа Пејо млад, со торба)
Пејо млад:
Еве, Владико ова е од кај Митрета! А Стојан, дури да се најадеш ќе стигне.
Владиката:
Што да јадам, Пејо? Еве ме нарани Ангелејца. Прво ми испече кокошка, ми меси зелник, ги изеде сама и сега нема за мене.
Ангелејца:
Немој Владико, не греши душа. Не е така. Детето грешно рзабрало.
Пејо млад:
Е, како може грешно да се разбере ако речеш: Ко нема сега Владика да помине, да го излажам дека зелник ќе му месам и какокошка ќе му испечам...
Ангелејца:
А бе така реков оти квачка садев! За сите пилиња црни да ми се испилат. Детето слушнало, го видело Владиката и му рекло што му рекло.
Пејо млад:
Леле Ангелејце, леле! Срамота е пред Владикава вака да правиш. Ами јас дојдов кај тебе? Ни квачка садеше ни ништо.
Ангелејца:
Море, Пејо, доста. Садев квачка, како не!
Пејо малд:
Ами, ај Дедо Владика, појди види, што квачка поџомитка садела! Нема зелник, нема кокошка печена, барем отпеј и ја кавчkата...
Ангелејца:
Ако не веруваш Владико, ајде, ајде да видиш. (му се врти на Пејо) арам да ти е лажга што ме правиш. Ти да не идиш, коњот да му го чуваш. Ај, Владико, ај да одиме
(заминуваат, Пејо останува со коњот, задоволен, зашто знае што ги чека)
Слика 9: Во дворот, кај насаданата квачка. Се гледа од далеку кошот, кокошката. Ангелејца напред, Владиката по незе.По некое време и Пејо со коњот му доаѓа.
Ангелејца:
(не забележува ништо околу кокошката)
Сам да видиш Владико, на очи да си веруваш, да знаеш дека не те излагав.
Владиката:
(наведнат под кошот гледа)
Гледам, Ангелејце, гледам и на очи не си верувам. Што е ова? Ти мајтап со мене правиш?
(се исправа)
Грев голем направи Ангелејце. Ем ме излажа ем нетокму ме правиш. Јас не можам да ти помогнам. (се крсти, гледа нагоре) Имај милост Господе! Ти си знеш што ќе сториш!
Ангелејца:
(избезумена)
А, бре аман! Пу, пу, пу скараја да е од мене! Зошто такви зборови. Кажи нешто добро, пилињата црни да ми се испилат!
Владиката:
Ангелејце, незнам што правиш, ама арно не правиш. Да не е магија ова!
(конечно и Ангелејца се наведнува и прво останува запрепастена не и се верува што гледа, кокошката над едно јајце големо, а потоа, вреска, писка, се крсти, бега од кошот)
Ангелејца:
(уплашена)
Стори нешто, ти си Владика! Што е ова што ми се случи! Добро, го пуштив детето да те излаже, знаев дека идиш, ама само за пилињата да ми се црни....Нели така е редот... 12 јајца ставив. Јас, ги ставив ги изброив и кокошката на нив ја ставив....
Владиката:
Ангелејце, овде има само едно јајце... и тоа машала големо. Да не се собрале сите во едно...Личи како 12 жолчки да има во него! А од кај ти е јајцето?
Ангелејца:
Владико...Тебе никој ништо не ти може. Тргни го кошот, фати ја кокошката, скрши и го вратот веднаш ќе ти ја испечам! Само спаси ме од ова зло! Помагај Владико и зелник ќе ти месам!
( Ангелејца се туфка, а и Владиката како исплашен, чудно му е, а ваму сака какошката да ја јаде, навреме стигнува Пејо со коњот, ги гледа и сеир си прави)
Пејо млад:
Ииии! Аман! Што е ова, чудо, невидено Иииии! Ангелејце мори, како ти да си го снесла! Аууууу
Ангелејца:
Помагај Пејо.
(му дава некој стап што го дофаќа од близина)
На мавај, отепај го!
(мисли јајцето да го скрши)
Пејо малд:
А, не Ангелејце, не! Некоја лошотија да не излезе, никако со стап по јајцето. Туку дај прво какошката да ја фатам, да и го скинам вратот. Ти оди стави вода да ја искубеш. Владикава нека го отпеј местово, лошото да замине, а јас јајцево ќе го однесам далеку...ќе го пуштам по река...злото да замине... Па да јадеме кокошка печена ама и зелник да месиш!
Слика 10: Пејо стар со двајцата селани на клупа пред црква.Се смеат, пијат ракија.
Селанецот прв:
Море, Пејо, алал да ти е. И ги зеде јајцата на Ангелејца ! Што ти даде да јадеш од кокошката – тртникот?
Селанецот втор:
Да знаела што и направи од белото мевце ќе му скубнела! Туку кажи ни од што беше јајцето?
Пејо стар:
(мртов озбилен)
Големото! Е, тоа ти е јајце од ној. Го има во Солун. Тоа ти е кокошка со врат од жирафа!
- Крај -
No comments:
Post a Comment